ตัวชี้วัดถึงผลของการปฏิบัติธรรม
ไม่ใช่ความนิ่งสงบแบบตกภวังค์ หายวับไปไร้ตัวรู้
แต่หมายเอา สภาวะการละอารมณ์ได้เร็วขึ้นตามลำดับ
จนกลายเป็นอย่างอัตโนมัติในที่สุด
คือ จิตที่ไม่หลงแช่อยู่กับการปรุงแต่งต่างๆ
จะอยู่กับปัจจุบันขณะ เช่น อยู่กับลมหายใจ ได้อย่างแนบแน่น
สิ่งที่เข้ามากระทบ ไม่ใช่ไม่รับรู้
จิตมันรู้แต่ไม่สานต่อเป็นอารมณ์ ทุกข์จึงไม่ครอบงำจิต
ครูบาไตรภพ วัดป่าโคกเจริญธรรม
ที่มา : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น