การปฏิบัติธรรมก็เพื่อที่จะแยกใจให้ออกจากร่างกาย
ให้ต่างฝ่ายต่างอยู่กัน อยู่ตามธรรมชาติของตน
ธรรมชาติของร่างกายก็คือ “เกิด แก่ เจ็บ ตาย”
ธรรมชาติของใจก็คือ “สักแต่ว่ารู้” “อุเบกขา”
นั่นคือสิ่งที่เราต้องแยกมันออกจากกัน
ปล่อยให้ต่างฝ่ายต่างเป็นไปตามธรรมชาติของเขา
ที่ใจไม่เป็นสักแต่ว่า ไม่เป็นอุเบกขา
ก็เพราะว่า มันถูกตัณหาถูกโมหะความหลง
มันหลอกให้มาจับมามัดให้ติดกับร่างกาย..
แล้วก็เกิดความอยากไม่ให้ร่างกายแก่
ไม่ให้ร่างกายเจ็บ ไม่ให้ร่างกายตาย
แต่ไปห้ามมันไม่ได้..ความทุกข์ก็เกิดขึ้นภายในใจ
พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต
ที่มา : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น