นักปฏิบัติธรรมจำนวนไม่น้อยมีความทุกข์
เวลาเกิดความฟุ้งซ่านหรือความเครียด
แท้จริงแล้วปัญหาไม่ได้อยู่ที่ความฟุ้งซ่านหรือความเครียด
แต่อยู่ที่ความรู้สึกเกลียดที่มีต่ออาการเหล่านั้นต่างหาก
ถ้าหากมองว่ามันเป็นธรรมดาของใจ
หรือวางใจเป็นกลางต่ออาการเหล่านั้น
ความทุกข์จะลดลงมาก ยิ่งผลักไสไล่ส่งมัน มันก็ยิ่งเป็นศัตรูกับเรา
แต่ทันทีที่ยอมรับมันหรือยิ้มรับมัน อย่างที่เราทำกับแขกผู้มาเยือน
มันก็จะกลายมาเป็นมิตรกับเรา รบกวนเราน้อยลง
และพร้อมจะจากไปในเวลาไม่นาน เหมือนอาคันตุกะที่รู้เวลาของตัวเอง
พระอาจารย์ไพศาล วิสาโล
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น