คนที่ฝึกตนแล้วประเสริฐที่สุด




บรรดามนุษย์ด้วยกัน “”
คำว่าฝึกตนนั้น หมายถึง ฝึกจิตของตนให้ดีงาม 
รับได้ทนได้ แม้ในภาวะที่คนทั่วๆ ไป รู้สึกว่าไม่น่าจะทนได้
การฝึกจิตก็เหมือนการฝึกยกน้ำหนัก ต้องค่อยทำค่อยไป 
เมื่อได้ที่แล้วก็เป็นจิตที่ทนทาน และมีอภินิหารเป็นอัศจรรย์


จากหนังสือพระอานนท์ พุทธอนุชา โดย อ.วศิน อินทสระ

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น