“ความสันโดษ” นี้ มีคนเข้าใจผิดกันมาก
หาว่าเป็นธรรมที่ทำให้ขาดความกระตือรือร้น
จึงเป็นเครื่องฉุดรั้งความเจริญ...
ความสันโดษนั้น ท่านสอนให้ใช้กับผลที่ได้
คือในความยินดีพอใจในผลที่ได้...
แต่ว่าในการประกอบเหตุนั้น ท่านสอนไม่ให้ใช้ สันโดษ
ท่านสอนให้ใช้ “วิริยะ” คือความพากเพียรพยายาม
คนเราขาดสันโดษ คือความพอใจในผลที่ได้
แต่มักจะไปสันโดษในเหตุ คือไม่อยากทำเหตุ
จึงทำให้เกิดการลักขโมย หรือเกิดการแสวงหาในทางที่ผิด...
สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น