ผู้ปฎิบัติจึงต้องสังเกตเรื่องของจิต ในขณะที่มีสิ่งต่างๆ เข้ามาสัมผัสสัมพันธ์
จะเป็นทางรูป เสียง กลิ่น รส ทางใดก็ตาม ต้องจดจ้องอยู่ที่จิต
การแสดงอากัปกิริยาต่างๆ ไปตามเหตุการณ์ที่มาเกี่ยวข้อง
จะปรากฎขึ้นที่จิต มีสติเป็นผู้คอยจดจ้องมองดู ให้ทราบว่าดีชั่วผิดถูก...
มีปัญญาเป็นเครื่องใคร่ครวญพินิจพิจารณาแยกแยะกันออก
หรือตัดกันออกในสิ่งที่เห็นว่าไม่ดี นี่เราตามปฎิบัติตัวเอง ตามรักษาตัวเอง...
ปฎิบัติอย่างนี้ทุกอิริยาบถ ผู้นั้นชื่อว่าเป็นผู้รักษาตัวด้วยดี
หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น