ศีล คือ อาการที่จิตเป็นปกติ จึงไม่ก่อให้เกิดการพูดผิด และทำผิด
สมาธิ คือ อาการที่จิตตั้งมั่น ไม่หวั่นไหวไปตามปรากฏการณ์
หรืออารมณ์ต่างๆ ที่กระทบทางตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ
ปัญญา คือ อาการที่จิตรู้เท่าทันอารมณ์ รู้ทันปรากฏการณ์
ต่างๆ นั้น ไม่หลงไปตามกระแสโลก
ศีล-สมาธิ-ปัญญา จึงไม่อาจแยกจากกันได้
เพราะความปกติ ตั้งมั่น
และรู้เท่าทันอารมณ์นั้นเป็นเรื่องเดียวกัน
พระอาจารย์มหาวิเชียร ชินวังโส
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น