คำสอนโดยย่อของการฝึกจิตคือ
ให้มีสติตามดูพฤติกรรมของจิต ดูเฉยๆ ดูแล้วดูอีก ให้ดูอยู่อย่างนั้น อย่าปรุงแต่ง ให้พุทธะภาวะมีลักษณะเป็นสัพพัญญู คือรู้เท่าทันอาการของใจทั้งหมด จนสิ้นสงสัย
อุบายแสวงหาตัวดูคือ ให้รู้สึกตัว รู้อยู่กับลมหายใจ หรืออิริยาบถการเคลื่อนไหวของอวัยวะในร่างกายส่วนใดส่วนหนึ่งก็ได้ เป็นการบ่มเพาะตัวรู้ หรือปลูกฝังพืชพันธุ์โพธิจิต และเอาความรู้สึกตัวมารู้ใจหรือดูใจ รู้อยู่อย่างนั้นจนกว่าว่ามันจะรู้แจ้ง
หลวงตาสุริยา วัดป่าโสมพนัส
(ส.มหาปัญโญภิกขุ)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น