...การให้ทาน ถวายทาน เมื่อเรา ให้แล้ว ถวายแล้ว ทำด้วยดีและถูกต้องแล้ว แต่หากยังคิดว่า “ทานนั้น เราเป็นผู้ให้” หรือ “ทานนั้น เป็นของเรา” หรือ “ชื่อเราจะปรากฏเพราะทานนั้น” ยังคงเป็นการให้ แต่ว่าใจยังยึดไว้อยู่ เหมือนปล่อยวัวแต่ผูกเชือก
...แต่หากเมื่อให้แล้ว ละแล้ว สละแล้ว ปล่อยวางแล้ว ไม่มีเรา ของเรา หรือความหวังอามิสจากการให้นั้นแล้ว ย่อมเป็นใจที่สละ ละ วาง และเต็มเปี่ยมบริบูรณ์กับคำว่า “ให้ทาน ถวายทาน” อย่างแท้จริง เหมือนวัวที่ปล่อยเป็นอิสระ ฉันนั้น...
หลวงปู่ศรี มหาวีโร
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น