พาหิยะ ! เมื่อใดเธอเห็นรูปแล้ว สักแต่ว่าเห็น, ได้ฟังเสียงแล้ว สักว่าฟัง, ได้กลิ่นแล้ว ก็สักว่าดม, ได้ลิ้มรสแล้ว ก็สักว่าลิ้ม, ได้สัมผัสทางผิวกายแล้ว ก็สักว่าสัมผัส, ได้รู้แจ้งธรรมารมณ์ ก็สักว่าได้รู้แจ้งแล้ว; เมื่อนั้น “เธอ” จักไม่มี เมื่อใด “เธอ” ไม่มี; เมื่อนั้น เธอก็ไม่ปรากฏในโลกนี้ ไม่ปรากฏในโลกอื่น, ไม่ปรากฏในระหว่างแห่งโลกทั้งสอง : นี่แหละคือที่สุดแห่งทุกข์
พุทธวจนะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น