โอวาทธรรม พระอริยเจ้า: กันยายน 2013

เรียนรู้จากความไม่ดีของตน

อะไรทุกสิ่งทุกอย่าง

ถ้าเห็นโทษจริง ๆ แล้ว

เราจึงถอนตัวออกมาได้

ถ้าไม่เห็นโทษจริง ๆ

ก็ไม่สามารถจะถอนตัวออกได้

...ตัววิชชานี้แหละมันคลอดออกมาจากตัวอวิชชา

ตัวรู้นี้มันจะคลอดออกมาจากความไม่รู้

ตัวสะอาดมันจะคลอดออกมาจากตัวสกปรก

มันเป็นอย่างนี้

หลวงปู่ชา สุภัทโท

ละโลภ โกรธ หลงได้ ก็เห็นนิพพาน

ถ้าใครละความโลภ ความโกรธ ความหลง หรือกำจัดความโลภ ความโกรธ ความหลงเสียได้ ผู้นั้นจะพบเห็นพระนิพพาน พระนิพพานอยู่เหนือความโลภ โกรธ หลง ท่านว่าอย่างนี้... บางคนถ้าจะละมันออกไปก็ยังเสียดายมันอยู่ ถือว่ามันเป็นมิตรที่ดีต่อเราอยู่ ไม่ยอมให้มันตีตัวจากเราเลย อันนี้ก็ได้ชื่อว่า เราโง่กว่ากิเลส ปล่อยให้กิเลสเป็นนายเรา

หลวงปู่อ่อน ญาณสิริ

ไม่อยากมีเวร ต้องตัดอารมณ์

เราไม่อยากเป็นกรรมเป็นเวร เราต้องตัด ตัดอารมณ์น่ะล่ะ

ให้อยู่ในที่รู้ อยู่ตรงไหน แล้วเราก็เพ่งอยู่ตรงนั้น

หลวงปู่ฝั้น อาจาโร

มีกิเลสจึงมีความรู้แจ้ง

แม้บัวจะเกิดจากโคลนก็ดี แม้รากเหง้าของบัวจะอยู่ในโคลนในน้ำก็ดี แต่สุดท้ายดอกมันอยู่เหนือน้ำ ชูช่อเบ่งบานที่เรียกว่าบัวพ้นน้ำ มนุษย์สัตว์ก็เหมือนกัน แม้เราจะเกิดจากตัณหา อวิชชา มายาอะไรก็ตาม แต่ในที่สุดมนุษย์ก็หลุดพ้นได้จากโคลน

พระอาจารย์สมชาติ ธมฺมโชโต

ไม่มีประโยชน์ที่จะแสวงหานอกตัว

..ไม่มีประโยชน์ ที่จะแสวงหาออกไปนอกตัวเอง

ผลที่สุด ท่านก็ต้องกลับมาเผชิญหน้า

กับสภาวะที่แท้จริง ของตัวท่านเอง

ตรงนี้แหละ ที่ท่านจะเข้าใจธรรมได้.....

หลวงปู่ชา สุภัทโท

ถ้าคิดถึงพระเหมือนคิดถึงแฟนได้

ถ้าเราคิดถึงพระได้เหมือนคิดถึงแฟนเมื่อไร แสดงว่าจะดีแล้ว

หลวงปู่ดู่ พรหมปัญโญ

เวลาทำบุญ อย่าห่วงบุญ

มีโยมคนหนึ่งมาทำบุญที่วัดกลางชูศรีเจริญสุข แล้วก็ไปกราบหลวงปู่ หลวงปู่ยื่นกระป๋องแป้งให้ แล้วบอกให้โยมคนนั้นให้เอาไปโรยให้หมาขี้เรื้อนในวัดตัวหนึ่ง แล้วท่านก็บอกว่า

“หมาตัวนี้ มันเคยเป็นคนสร้างวัดมาก่อน มันเคยเป็นเจ้าของวัด มันรักวัดมาก ใครมาทำให้วัดสกปรกมันจะเห่า”

ขนาดเป็นหมาก็ยังรักวัดอยู่ ห่วงและหวงวัด หญิงคนนั้นก็เลยคิดว่า หลวงปู่คงให้สติว่า

“เวลาทำบุญ ก็อย่าห่วงบุญของตนเอง”

หลวงปู่บุดดา ถาวโร

นิพพาน เราตั้งใจไว้ก่อน

เหมือนกับ คนขึ้นยอดไม้

เธอขึ้นต้นไม้ ตั้งใจเราจะขึ้นให้สุดยอด

ถ้าบังเอิญ เราตั้งใจขึ้นสุดยอด

แรงมันไปไม่ถึง มันก็ต้องไปถึงกิ่งใดกิ่งหนึ่ง

เป็นที่พักจนได้ ถ้าเราตั้งใจต่ำ

ดีไม่ดีมันขึ้นไม่ถึงเลย

หลวงปู่สด

อยากพ้นทุกข์ในวัฏสงสารนั้นไม่ค่อยมี

ที่อยากพ้นทุกข์ในวัฏสงสารนั้นไม่ค่อยมีหรอก

มีแต่อยากร่ำอยากรวย ต่อจากนั้นไป ร่ำรวยให้ถึงที่แล้ว

จึงจะหาทางหนีจากทุกข์

มันหนีไม่ได้หรอก มันติดแล้ว มันติดกองทุกข์

มันติดร่ำติดรวย ติดยศฐาบรรดาศักดิ์

แก้ไขก็ยาก ถ้าไม่ฝ่าฟันเอาจริงๆ แล้ว มันไม่ได้"

หลวงปู่บุญจันทร์ กมโล

ความหมายของสติ

คำว่า "สติ" รู้ในปัจจุบัน

สัมปชัญญะ ก็รู้ในปัจจุบัน

รู้ในตน รู้ในใจเรานี้แหละ

รู้ในปัจจุบัน

รู้ละความโลภ ความโกรธ ความหลง

ราคะ กิเลส ตัณหา เหล่านี้ ละออกให้หมด

ละออกจากใจ ละอยู่ตรงนี้แหละ

"สติ"

หลวงปู่แหวน สุจิณโณ

วิธีลดอัตตา

อัตตาเยอะ ถ้ารู้ตัวก็แก้ไขไม่ยาก พยายามลดลงหน่อย อันดับแรกพิจารณาเยอะๆ หน่อย ไม่ว่าตัวเราตัวเขาก็มีความเสมอกัน คือเป็นธาตุ ๔ เหมือนกัน ท้ายสุดมีความตายเหมือนกัน เราถือตัวถือตนไปก็ตาย ไม่ถือตัวไม่ถือตนก็ตาย แต่คนที่ไม่ถือตัวเขาไปแล้ว เขาไปภพสูงกว่า เพราะเขาไม่ได้แบกอัตตาไว้ ส่วนเราจะถือตัวถือตน ถึงเวลาก็ไปภพต่ำกว่า ถ้าอยากสูงอย่างเขาต้องลดอัตตาให้ได้ พิจารณาให้เห็น

หลวงพี่เล็ก สุธมฺปญฺโญ

ให้อภัยให้เป็น

สิ่งใดก็ตาม ใครก็ตาม ทำให้เราไม่ชอบใจ เราก็มีความรู้สึกแต่ว่า นึกถึงการให้อภัยไว้เป็นปกติ ไม่ถือโทษโกรธเคือง โกรธแต่ทว่าไม่ผูกโกรธ อาการไม่ผูกโกรธของเราเป็นปัจจัยให้เขามีความสุข และเราเองก็มีความสุข ถือว่าเป็นเรื่องของธรรมดา คนเราเกิดมานั้นจะดีทุกอย่างเป็นไปไม่ได้ ฉะนั้น เมื่อรู้ว่าเขาเลว เราก็ให้อภัยกับเขา

หลวงพ่อฤาษีลิงดำ

อันโทษของคนอื่นเห็นง่าย

อันโทษของคนอื่นเห็นง่าย แต่ฝ่ายของตัวเห็นได้ยาก สิ่งที่เราทำผิดอยู่ ไม่รู้สึกตัว แต่ผู้อื่นทำเล็กๆ น้อยๆ ก็รู้ได้ เข้าใจ นี่คือว่า ใจส่งออก ใจไม่สงบตั้งมั่น ใจไม่นึกถึงความตายที่จะมาถึงตน จิตมันวุ่นวายแส่ส่ายไปในแต่เรื่องภายนอก ไม่มารู้แจ้ง รู้จัก รู้จริง ภายในตัวของตัวเอง ปล่อยให้ความประมาทมัวเมาเข้าทับถม จิตใจก็มืดมิดปิดบัง เมื่อมืดมิดปิดบังมากเข้าเท่าไหร่ ไม่มีทางรู้สึกตัวได้

หลวงปู่สิม พุทธาจาโร

สู้รบแบบพุทธะ...

สู้รบแบบพุทธะคือ การเอาชนะตัวเอง

หลวงปู่จันทร์ กุสโล

ดูใจ รู้ใจ เห็นใจ ประเสริฐสุด

ดูอะไร เห็นอะไร สู้ดูใจ เห็นใจ ไม่ได้ ดูใจ รู้ใจ เห็นใจ ประเสริฐสุด

หลวงปู่แบน ธนากโร

พระอริยะไม่ยึดความเปลี่ยนแปลง แปรปรวน

พระอริยเจ้าท่านก็รู้ ก็มีร้อน-หนาว ก็รู้อยู่ มันต้องชำรุดทรุดโทรม เป็นธรรมดาอย่างนี้ แต่ท่านไม่ไปยึดกับความเปลี่ยนแปลง แปรปรวน ในสิ่งนั้นๆ ท่านจึงไม่มีสุข-ทุกข์ ไม่เสียใจ ไม่ยินดี จะว่าง วางปล่อย

หลวงปู่คำบ่อ ฐิตปัญโญ

มีสุขเพราะถือความลำบากเป็นทางเดิน

คนมีความสุข เพราะถือความลำบากเป็นทางเดิน

คนมีความทุกข์ เพราะถือความสบายเป็นทางเดิน

หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน

ทุกคนมีศักยภาพบรรลุธรรม

ถ้าคิดว่า คนอย่างเราๆ คงไม่มีวาสนา

จะพัฒนาตัวเองบรรลุธรรม หรือตัดกิเลสได้หรอก

นั่นไม่ใช่แค่เถียงพระนะ เถียงพระพุทธเจ้าเลย

ชยสาโรภิกขุ

บุญจากสมาธิ

แม้จะได้อุปสมบทเป็นภิกษุรักษาศีล 227 ข้อ ไม่เคยขาด ไม่ด่างพร้อยมานานถึง 100 ปี ก็ยังได้บุญกุศลน้อยกว่าผู้ที่ทำสมาธิเพียงให้จิตสงบนานเพียงชั่วไก่กระพือปีก ช้างกระดิกหู

วิธีสร้างบุญบารมี

สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก

อุปสรรคเป็นสัญลักษณ์ของมหาบุรุษ

อุปสรรคเป็นสัญลักษณ์ประการหนึ่ง ที่ช่วยผลักดันคนธรรมดาให้เป็นมหาบุรุษได้

หลวงปู่ขาว อนาลโย

การลืมตาทำสมาธิ

เพียงแต่กำหนดให้เอาใจไว้ในกาย ทำใจให้รู้ว่า หายใจได้อยู่เท่านั้น พอจิตส่องไปรับอารมณ์ภายนอกเข้ามาก็ให้รู้เท่าว่าจิตออกนอกกาย ให้มีสติกำหนดรู้ทุกอิริยาบถ

คุณแม่บุญเรือน โตงบุญเติม

การรักษาศีล ต้องสังวรในอินทรีย์ ๕

การรักษาศีลนั้น ต้องสังวรในอินทรีย์ ๕

เช่น ตาเห็นรูปก็ไม่ยินดีในรูป

ได้กลิ่นของหอมก็รู้ทันว่านี่ของหอม

ถ้าได้กลิ่นเหม็น ก็ควรพิจารณาตนในตน

ไม่ติชมเรื่องอาหาร จืดมีน้ำปลาก็เติมได้

ไม่มีก็ไม่ต้องเรียกร้องเอา บริโภคตามมีตามเกิด

คุณแม่บุญเรือน โตงบุญเติม

จิตเหมือนวอก (ลิง)

จิตไม่มีตนมีตัว จิตเหมือนวอก (ลิง) นี่แหละ

แล้วแต่มันจะไป บังคับบัญชามันไม่ได้

แล้วแต่มันจะปรุงจะแต่ง บอกไม่ได้ ไหว้ไม่ฟัง

เพราะฉะนั้นพระพุทธเจ้าให้วางมันเสีย อย่าไปยึดถือมัน

หลวงปู่ขาว อนาลโย

พระอรหันต์ไม่มีพุทโธ ธัมโม สังโฆ

พระอรหันต์นั่นนะ ท่านไม่มีพุทโธ ธัมโม สังโฆ ดอก...คือ พ้นจากอุปาทาน นั่งอยู่นิพพาน นอนอยู่นิพพาน นิพพานไม่ใกล้ไม่ไกล เมื่อถอนอุปาทานแล้ว ใจเป็นนิพพาน คือ พระอรหันต์ไม่มีพุทโธ สังโฆ
ท่านพอแล้ว..เฉยจากรูป เฉยจากเวทนา เฉยจากสัญญา เฉยจากสังขาร เฉยจากวิญญาณ จึงเป็นนิพพาน
เมื่อจิตเป็นนิพพานแล้ว ชาติ เกิดไม่มี ชราธมฺโม ไม่มีแก่ พยาธิ ความเจ็บไม่มี มรณ ความตายไม่มี

หลวงปู่ตื้อ อจลธัมโม

เราถูกความแก่ เจ็บ ตาย คาดโทษ

พวกเราถูกความแก่ เจ็บ ตาย คาดโทษไว้แล้ว จงรีบแก้ไขตัวเองซี่! เกิดเป็นทุกข์ เจ็บเป็นทุกข์ ตายเป็นทุกข์ จะเอาอีกหรือ? หือ?

หลวงปู่บุดดา ถาวโร

สุขทางโลกคือไฟและยาพิษ

เราบอกกับตัวเองว่า อยากได้ความสุข

แต่เราก็โดดเข้าไปสู่กองไฟร้อน

เรารู้ว่าสิ่งนั้นๆ เป็นยาพิษ

แต่เราก็ดื่มมันเข้าไป

นี่แหละ เป็นการทรยศต่อตัวเอง..

ท่านพ่อลี ธัมมธโร

ผู้ไม่ระวังรักษาในอารมณ์ ๕

“ยาพิษ” ไม่ได้เป็นโทษอยู่ที่ยา

มันเป็นโทษที่ตัวเราเองหรือผู้ที่กินเข้าไป

เพราะ “ความโง่” คือ อวิชชา ไม่รู้จักพิจารณาว่า

สิ่งใดดีหรือชั่ว คือไม่รู้เท่าทันในอารมณ์ ๕

“อินทรีย์สังวร” ก็คือ ให้ระวังอารมณ์ ๕ ที่ผ่านเข้ามา

ผู้ไม่ระวังรักษาในอารมณ์ ๕ เรียกว่า ศีลไม่บริสุทธิ์

นี่เป็นศีลของผู้มีจิตชั้นสูง

ส่วนศีล ๕ นั้น คนพาลหรือบัณฑิตก็ทำได้

ท่านพ่อลี ธัมมธโร

การให้อภัย...

การให้อภัย มิได้หมายถึงการลืมเหตุการณ์ที่เจ็บปวด แต่หมายถึงการไม่ยอมให้เหตุการณ์เหล่านั้นมาทำร้ายเรา

พระไพศาล วิสาโล

ผู้ที่ทิ้ง ท่านจึงเบา

ผู้ไม่เอา ท่านจึงสบาย

คุณแม่จันดี โลหิตดี

พึงพิจารณากายเป็นธาตุสี่

กายเรานี้เป็นแต่เพียงธาตุสี่ ไม่ใช่ตัว ไม่ใช่ตน ไม่ใช่สัตว์ บุคคล เรา เขา ผู้ปฎิบัติยึดหลักอันนี้ภาวนาบ่อยๆ พิจารณาให้มากๆ พิจารณาย้อนกลับไปกลับมา จิตจะค่อยๆ ก้าวเข้าสู่ภูมิรู้ ภูมิธรรม เป็นลำดับๆ ไป

หลวงปู่เสาร์ กันตสีโล

สุดท้ายให้ว่าง นั่นแหละปัญญา

เรียนรู้สุขและทุกข์ และก็รู้ไม่สุขไม่ทุกข์ ที่สุดให้วาง สุดท้ายให้ว่าง นั่นแหละปัญญา

พระอาจารย์สมชาติ ธมฺมโชโต

ปล่อยวาง...

ปล่อยวางทั้งอดีต อนาคต และปัจจุบัน

อยู่กับความไม่มีไม่เป็น ว่าง สว่าง บริสุทธิ์

หยุดการปรุงแต่ง หยุดการแสวงหา หยุดกิริยาจิต

ไม่มีอะไรเลย ไม่ยึดถืออะไรสักอย่าง

พระอริยเจ้ามีจิตไม่ส่งออกนอก

จิตไม่หวั่นไหว จิตไม่กระเพื่อม

มีสติอย่างสมบูรณ์ เป็นวิหารธรรม

มีสติอย่างสมบูรณ์ เป็นเครื่องอยู่

หลวงปู่ดูลย์ อตุโล

พุทโธตัวจริงมิใช่คำบริกรรม

พุทโธตัวจริงจะเกิดขึ้นได้เนื่องจากสติปัญญา สัมมาทิฏฐิ

พุทโธ คือ ผู้รู้ รู้ความจริงด้วยปัญญา

ผู้ตื่น ตื่นจากความหลับ ความมืดบอด

ตื่นตัวจากความเห็นผิดว่า เป็นเรา และของของเรา

ผู้เบิกบาน ไม่มีความทุกข์เดือดร้อนใจ

หลวงพ่อทูล ขิปปปัญโญ

ถ้าดีจริงต้องพ้นจากดี

...ถ้าดีจริงมันต้องพ้นจากดี ความดีที่แท้นั้นต้องเป็นความดีที่พ้นจากความดีอีกทีหนึ่ง ซึ่งอย่างนี้คนคิดกันไม่ค่อยได้ คนส่วนใหญ่เขาเป็นอย่างนี้กันเป็นส่วนมาก ถ้าพูดเรื่องหลุดพ้นเขาไม่เข้าใจ แต่ถ้าพูดว่าให้ร่ำรวย ให้มีเงินมีทองมากๆ อย่างนี้เขาสาธุ นักปฏิบัติเราต้องรู้เรื่องเหล่านี้ และต้องมุ่งไปสู่ที่ที่ไม่มีภพ เพื่อความหลุดพ้นของเราในที่สุด

หลวงปู่ชา สุภัทโท

ทำไมไม่เห็นไตรลักษณ์

เกิด แก่ เจ็บ ตาย

มันเป็นอยู่มีอยู่ทุกขณะ

แต่..ทำไมเราไม่รู้ไม่เห็น

อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา

มันก็แสดงเหตุปัจจัยตามเรื่องตามราวของมันอยุ่ทุกขณะ

แต่..ทำไมเราไม่รู้ไม่เห็น

นี่เป็นเพราะอะไร

พิจารณาเข้าสิ อย่าอยู่เฉยๆ

อยู่เฉยมันไม่ได้อะไรน่ะ

หลวงปู่จาม มหาปุญโญ

ธรรมอันเป็นที่พึ่งถาวร

ไม่ว่าเราจะอยู่ที่ใด ธรรมข้อหนึ่งที่ยิ่งใหญ่ที่สุด ลึกลับที่สุด

เป็นที่พึ่งถาวรแก่เราได้ ก็คือ

...

อตฺตาหิ อตฺตโนนาโถ

พึ่งตนรู้ตน แล้วก็จะรู้ในสิ่งทั่วไป

เพราะตนนั้นแหล่ะเป็นเหตุ เป็นต้นเหตุของทุกสิ่ง

หลวงปู่เจี๊ยะ จุนโท

โลกกับธรรม

สิ่งใดซึ่งสามารถรู้ได้ สิ่งนั้นเป็นของโลก สิ่งใดไม่มีอะไรจะรู้ได้ สิ่งนั้นคือธรรม โลกมีของคู่อยู่เป็นนิจ แต่ธรรมเป็นของสิ่งเดียวรวด

หลวงปู่ดูลย์ อตุโล

จิตนี้เห็นได้ยาก

จิตนี้เห็นได้ยาก ละเอียดยิ่งนัก

มักใฝ่ในอารมณ์ตามที่ปรารถนา

ผู้มีปัญญาควรควบคุมจิตไว้ให้ดี

เพราะจิตที่ควบคุมได้แล้วนำสุขมาให้.

สุทุทฺทสํ สุนิปุณํ ยตฺถ กามนิปาตินํ

จิตฺตํ รกฺเขถ เมธาวี จิตฺตํ คุตฺตํ สุขาวหํ.

(พุทธ) ขุ.ธ. ๒๕/๑๙.

ของไม่จริง...

สิ่งที่เห็นว่าดี แต่มันไม่ดีจริง

สิ่งที่เห็นว่าสวย แต่มันไม่สวยจริง

สิ่งที่เห็นว่าใช่ แต่มันก็ไม่ใช่

แล้วรู้สึกเบื่อกันบ้างหรือยังล่ะ ?

หลวงปู่ชอบ ฐานสโม

หลักธรรมที่แท้นั้นคือ จิต

ให้กำหนดดูจิต ให้เข้าใจจิตตัวเองให้ลึกซึ้ง

เมื่อเข้าใจจิตตัวเองได้ลึกซึ้งแล้วนั่นแหละได้แล้วซึ่งหลักธรรม

หลวงปู่ดูลย์ อตุโล

โลภ โกรธ หลง ทำให้มืด

ความโลภ ความโกรธ ความหลง สามประการนี้ มันสามารถทำให้ผู้รู้แจ้งเป็นคนมืดก็ได้ ฤทธิ์ของมันน่ะ มันอยู่เหนือทุกคนในโลกที่ได้เกิดมาในโลกนี้ ยกเว้นเสียแต่พระอรหันต์

หลวงปู่คำดี ปภาโส

ฝืนใจไม่ได้ เอาดีไม่ได้

อาหาร 3 อย่างของจิต คือ โลภ โกรธ หลง

จิตมันชอบสิ่งที่สบายด้วยกันทุกคน

แต่ต้องฝืนใจ จึงจะพบของดี

คนเราฝืนใจไม่ได้ เอาดีไม่ได้แน่นอน

หลวงพ่อจรัญ ฐิตธมฺโม

เราทำเขาไว้ก่อน ถ้าไม่ทำไม่เจอหรอก

อะไรที่ทำให้เราต้องกระทบ ไม่ว่าทางโลกหรือทางธรรม มันล้วนแต่กฎของกรรมทั้งนั้น ไปพบชาวโลก เขาด่า เขานินทา เขาสรรเสริญ เขาใช้เราทำโน่นทำนี่ ก็ต้องถือว่าพบพอดี เราทำเขาไว้ก่อน ถ้าไม่ทำไม่เจอหรอก

หลวงปู่บุดดา ถาวโร