เริ่มต้น... แค่รู้ไม่ทัน
ไม่ทันผัสสะ... ไม่ทันเวทนา...
ไม่ทันตัณหา... แล้วปรุงแต่งต่อ
เกิด "อุปาทาน" ขึ้นมาทีนี้
มีน้ำหนักขึ้นมาในจิต
เชื่อมัน...จะทำตามมัน
เรื่องราวแทนที่จะจบ มันเลยยืดยาวออกไป
เนี่ย มี “ภพ” แล้วก็มี “ชาติ”
ชาติ นี่คือ ตัวตน
มันก่อเกิด 'ความรู้สึกเป็นเรา' ขึ้นมา
แต่ละครั้งๆ นี่แหละ เกิดแล้ว
ถ้าตายปั๊บลงไป ก็ไปเกิดตามนั้นล่ะ
กำลังโลภอยู่ กำลังอยากได้อะไรมากๆ
ตายปั๊บก็ไปเป็นเปรต
.
ฝึกสติ ให้-รู้-ทัน-จิต
ทันอาการของจิต
มันก่อเกิดอะไรขึ้นมา “เห็น”
“เห็น” มัน ‘เกิด’
“เห็น” มัน ‘ดับ’
ต้องทันมันนะ ถ้าไม่ทันมัน
เรื่องราว...ก็ไปจากจิตนี่แหละ
แต่เวลามันเกิดเรื่องขึ้นมา
ไม่ได้รู้นะว่ามันไปจากจิต
โน่นซัดโทษออกไป
คิดว่าคนอื่นทำ คนนั้นคนนี้ทำ
จริงๆ แล้วไม่มีอะไร
แค่รู้ไม่ทัน
.
พระอาจารย์ครรชิต สุทธิจิตโต
Image by Pexels from pixabay
ที่มา : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น