การเข้าสู่ความเป็นกลาง


เวลาตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจกระทบอารมณ์
เราเลือกอารมณ์ไม่ได้
เวลาเกิดสุขหรือเกิดทุกข์
เราก็เลือกไม่ได้
กระทบอารมณ์ที่ถูกใจ ก็มีความสุข
กระทบอารมณ์ที่ไม่ชอบใจ
มันก็มีความทุกข์ขึ้นมา
เพราะฉะนั้น เราก็แค่เห็นใจมันสุขเอง
ทุกข์เอง ดูอย่างนี้ก็ได้
อย่างนี้ก็เรียกว่าการปฏิบัติ
เราเห็นความจริงแล้ว
ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจกระทบอารมณ์
มีความสุข มีความทุกข์เกิดที่ใจเรานี้
สุขทุกข์ในใจเรา เราเลือกไม่ได้
สั่งมันไม่ได้ ควบคุมมันไม่ได้
มันอยู่ชั่วคราว แล้วมันก็หายไป
เรียกอนิจจัง
มันควบคุมไม่ได้ สั่งให้มันอยู่นานๆ
ความสุขจงอยู่นานๆ สั่งไม่ได้
สั่งว่าความทุกข์จงหายไปเร็วๆ
สั่งไม่ได้ นี่คือคำว่าอนัตตา
เห็นไหม มีตาก็ดู มีหูก็ฟัง
มีจมูกก็ดมกลิ่น มีลิ้นก็รู้รส
มีกายก็รู้สัมผัส มีใจก็คิดนึก
ไปตามธรรมชาติ ห้ามไม่ได้
พอกระทบอารมณ์แล้ว
เกิดสุขให้รู้ทัน เกิดทุกข์ให้รู้ทัน
ทีแรกก็รู้ตัวสภาวะก่อน
มีความสุขเกิดขึ้น รู้
มีความทุกข์เกิดขึ้น รู้
พอรู้ไปนานๆ แล้วจะสังเกต
ความสุขนั้นเราควบคุมไม่ได้
ความทุกข์เราก็ห้ามมันไม่ได้
ใจค่อยฉลาดขึ้นมา
มีความสุขเกิดขึ้น ใจก็ไม่หลงยินดี
รู้ว่าเดี๋ยวก็หาย
มีความทุกข์เกิดขึ้น ใจก็ไม่เศร้าหมอง
ไม่ยินร้าย รู้ว่าเดี๋ยวก็หายเหมือนกัน
ฉะนั้นไม่ว่าสุขหรือทุกข์เกิดขึ้น
ใจยังเป็นกลางอยู่
อย่างนี้ดี ค่อยๆ ฝึกไป
.
หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
15 พฤศจิกายน 2563

ที่มา  เพจมนษิธาร  Monsitharn

        (บ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา เดิม)

27 ส.ค..68 


 

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น