ไม่ใช่จิตนี้ทุกข์บ้างสุขบ้าง แต่คือทุกข์ล้วนๆ
ทุกข์มากกับทุกข์น้อยเท่านั้น มันก็ไม่ยึดถือจิต
เมื่อมันไม่ยึดถือจิต
มันก็ไม่หิวโหยว่าจะต้องพาจิตไปอยู่ในรูปโลก
ในรูปพรหม หรือจะพาจิตไปอยู่ในอรูปภพ
ไม่คิดว่าจะพาจิตไปตรงไหน
แล้วจะมีความสุขได้
เพราะจิตนี้คือตัวทุกข์ จะพามันไปเกิดที่ไหน
มันก็ทุกข์ที่นั้น
ความเกิด เกิดขึ้นทีไร ทุกข์เกิดขึ้นทุกทีเลย
จิตจะเห็นอย่างนี้ ความเกิดจะไม่มีอีกต่อไปแล้ว
เพราะมันเห็นความจริงแล้ว จิตนั้นคือตัวทุกข์
ถ้าจะไปเกิดอีก ก็คือเอาจิตนี้ไปเกิดอีก
ไปเกิดตรงไหนมันก็ทุกข์อีก
ฉะนั้น จิตไม่แสวงหาที่เกิดอีกต่อไปแล้ว
เพราะรู้แจ้งแล้ว ไม่ต้องไปหาว่าโลกไหน
จะมีความสุข ก็ตัวเองล่ะมันคือตัวทุกข์
ยังจะพาตัวทุกข์ไปอยู่ตรงไหน
แล้วมันจะมีความสุข
มันเป็นไปไม่ได้ สติปัญญามันแหลมคม
มองทะลุเข้ามาเห็นตรงนี้ได้ มันก็วางจิต
พอวางจิตได้มันก็วางโลกทั้งสิ้นได้
ความพ้นทุกข์สิ้นเชิงมันก็อยู่ตรงนั้น
.
หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
10 ธันวาคม 2565
ฟังเพิ่มเติมได้ที่
ภาพ Pinterest
ที่มา : เพจมนษิธาร Monsitharn
(บ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา เดิม)
27 ส.ค..68
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น