ก า ร เ ห็ น แ จ้ ง ใ น อ า ร ม ณ์
สามารถเปลี่ยนสถานะความเป็นปุถุชน
ให้กลายเป็นอริยบุคคลได้
สิ่งที่มาปรุงแต่งจิต คืออารมณ์
เปรียบจิตคือ ใบไม้
อารมณ์คือ ลมพัดใบไม้
ชีวิตเรามีแค่สองอย่างคือ อารมณ์ดี กับอารมณ์ไม่ดี
ส่วนอารมณ์กลางๆ ก็เป็นอีกอย่างหนึ่ง
.
หลักของการเจริญสติปัฏฐานคือ
ให้มีความเพียร มีสติ สัมปชัญญะ
ทำลายอภิชชาและโทมนัส
คือ รู้ทันอารมณ์ทั้งฝ่ายดีและฝ่ายไม่ดี
รู้ทันเมื่อไรละก็ จิตจะเป็นปกติ
.
คนทั่วไป มุ่งแต่อารมณ์ฝ่ายดีเสมอ
แต่พอเจริญสติไป
จิตไม่สงบมีความฟุ้งซ่าน เพราะถูกกดข่ม
บังคับบ้าง ก็ไม่พอใจ เมื่อจิตไม่เป็นปกติ
.การเจริญสติ เราก็ต้องเผชิญหน้ากับอารมณ์เหล่านี้
เหมือนกันแหละ แต่ ค ว า ม รู้ สึ ก ตั ว
จะดูแลรักษาให้จิ ต เ ป็ น ก ล า ง
ไม่เหวี่ยงซ้ายเหวี่ยงขวา จิตจึงพ้นไปจากโลก
คือ อารมณ์ เพราะ จิตทำหน้าที่เป็นเพียงผู้ดู
ไม่ได้เข้าไปเป็น กับอารมณ์เหล่านั้น
.
ตอนแรกเราเจริญสติตามสัญชาติญาณไปก่อน
เมื่อเจริญไปนานๆ แล้ว สติจะเปลี่ยนเป็น
ภาวะที่รู้สึกตัว คือ ไม่มีตัวตน อยู่ในสภาวะที่ดูนั้น
มีสภาพปกติ เป็นกลาง เย็นอกเย็นใจ
เบากาย เบาใจ ไม่มีดีใจ ไม่มีเสียใจ
ซึ่งสภาวะนี้มีอยู่แล้วในจิตทุกจิต
แต่มันแสดงตัวไม่ได้ เพราะถูกปกคลุม
ด้วยการปรุงแต่ง (สังขาร)
อ.กำพล ทองบุญนุ่ม
Image by Pexels from pixabay
