ให้สติกำหนดที่ผู้รู้




เราไม่อยากเป็นกรรมเป็นเวร 
เราต้อง “ตัด” ตัดอารมณ์น่ะล่ะ
ให้อยู่ในที่รู้ อยู่ตรงไหน 
แล้วเราก็เพ่งอยู่ตรงนั้น 
ให้สติกำหนดที่ผู้รู้ อย่าส่งไปข้างหน้า 
ข้างหลัง ข้างซ้าย ข้างขวา
  ข้างบน ข้างล่าง อดีต อนาคต 
กำหนดอยู่ที่ผู้รู้แห่งเดียวเท่านั้นแหละ


หลวงปู่ฝั้น อาจาโร

ธรรมะแปดหมื่นสี่พัน




ธรรมะแปดหมื่นสี่พันไม่ใช่อะไร 
รวมแล้วได้แก่
พระสูตร คือ ลมหายใจเข้า พระวินัย คือ ลมหายใจออก 
พระปรมัตถ์ ผู้รู้ที่อยู่ข้างใน

หลวงปู่ฝั้น อาจาโร

ให้พากันเข้าวัด



ให้พากันเข้าวัดนะ 
วัดดูจิตใจของเรา ต้องวัดเสมอ นั่งก็วัด 
นอนก็วัด เดินยืนก็วัด วัดเพราะเหตุใด ให้มันรู้ไว้ 
ว่าจิตของเรามันดีหรือไม่ดี 
ไม่ดีจะได้แก้ไข ต้องวัดทุกวัน 
ตัดเสื้อตัดผ้าก็ยังต้องวัดไม่ใช่เรอะ ไม่วัดจะใช้ได้อะไรล่ะ

หลวงปู่ฝั้น อาจาโร

ธรรมของพระพุทธเจ้าอยู่ที่ตัวเรา




ธรรมของพระพุทธเจ้าแปดหมื่นสี่พันพระธรรมขันธ์นั้น 
อยู่ที่ตัวเรา ไม่ใช่ที่ไหนอื่น 

หลวงปู่ฝั้น อาจาโร

มรรคผล สำเร็จที่ใจ




          การสำเร็จมรรคสำเร็จผล ไม่ได้สำเร็จที่อื่นที่ไกล สำเร็จที่ดวงใจของเรา คำสั่งสอนของพระพุทธเจ้า ท่านวางไว้ถึง ๘๔ ๐๐๐ พระธรรมขันธ์ ท่านก็ไม่ได้วางไว้ที่อื่น วางที่กาย ที่ใจของเรานี้เอง นี่เรียกว่า เป็นที่ตั้งแห่งธรรมวินัย ความที่พ้นทุกข์ ก็จะพ้นจากที่ไหนเล่า คือใจเราไม่ทุกข์ แปลว่าพ้นทุกข์ เพราะฉะนั้น ได้ยินแล้ว ให้พากันน้อมเข้าภายใน ธรรมะคำสั่งสอน ของพระพุทธเจ้า รวมไว้ในจิตดวงเดียว

                                                                                           หลวงปู่ฝั้น อาจาโร
                                                                                     

ผู้เห็นธรรม




จิตไม่ระเริงหลงในรูป ในเสียง
ในกลิ่น ในรส โผฏฐัพพะ 
ธรรมารมณ์  อันนั้นแหละ
เรียกว่าผู้เห็นธรรม

หลวงปู่ผ่าน ปัญญาปทีโป 


ผู้ชี้โทษคือผู้ชี้ขุมทรัพย์




คนเราควรมองผู้มีปัญญาใดๆ
ที่คอยชี้โทษ คอยกล่าวคำขนาบอยู่เสมอไป
ว่าคนนั้นแหละ คือ ผู้ชี้ขุมทรัพย์ละ
ควรคบบัณฑิตที่เป็นเช่นนั้น
เมื่อคบหากับบัณฑิตชนิดนั้นอยู่
ย่อมมีแต่ดีท่าเดียว ไม่มีเลวเลย

ปณฑิตวคค ธ.ขุ. ไตรปิฎก ล.๒๕ น.๒๕ บ.๑๖.


ความทุกข์ของคนเกิดจากตัวเราเอง




          ความทุกข์ของคนเราไม่ได้เกิดจากปัจจัยภายนอกเป็นสำคัญ  สาเหตุหลักอยู่ที่ตัวเราเอง พระพุทธเจ้าเคยตรัสว่า “เมื่อมือไม่มีแผล  บุคคลย่อมจับต้องยาพิษได้ ยาพิษไม่อาจทำอันตรายผู้นั้นได้”  แต่ถ้ามือเรามีแผล จับต้องยาพิษเมื่อใดก็เป็นอันตรายเมื่อนั้น

                                                                                      พระไพศาล วิสาโล

การภาวนามิใช่เพียงนั่งหลับตา




“..การภาวนาไม่ใช่แต่จะนั่งหลับตาเท่านั้นจึงจะทำได้ 
เดินไปก็ได้ นั่งอยู่ก็ได้ ทำการงานอันอื่นก็ได้ 
ภาวนาดูจิตดูใจของตัว ทำไมจะทำไม่ได้ 
ถ้าหากเราเลื่อมใส เรายินดี เราเต็มใจ ..... ”

พระอาจารย์สิงห์ทอง ธมฺมวโร