จิตเกาะทุกข์จนลืมกำหนดรู้


ความกลัวทุกสิ่งทุกอย่าง
ก็ลงที่สักกายทิฎฐิตัวเดียว 
ในเวลาหิว ในเวลาป่วย
ในเวลาหนาว ในเวลาร้อน 
อะไรมันหิว มันป่วย มันร้อน มันหนาว 
เป็นเรื่องของกายทั้งสิ้น ไม่ใช่เรื่องของจิต
ต้นเหตุเพราะจิตของเจ้าไปติดในกาย 
เกาะความรู้สึกว่ากายนี้มีในเรา 
เรามีในกาย เมื่อกายเป็นอะไรก็ทนไม่ไหว 
จิตเกาะทุกข์จนลืมกำหนดรู้ว่า 
กายนี้ไม่ใช่เรา เราไม่มีในกาย 
แล้วพิจารณาโดยอริยสัจ
รู้เห็นตามความเป็นจริงของร่างกาย

สมเด็จองค์ปฐม

ที่มา  : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา




มหาสติ


..ที่จะห้ามไม่ให้คิดไม่ให้นึกนั้น ห้ามไม่ได้เด็ดขาด 
ธรรมดาของจิตมันต้องมีคิดมีนึก 
แต่หากมีสติควบคุมจิตอยู่เสมอ 
คิดนึกอะไรก็รู้ตัวอยู่ทุกขณะ 
เรียกว่า บริกรรมภาวนา
มีสติคุมจิตอยู่ทุกขณะ จนกระทั่งเป็นมหาสติปัฏฐาน 
จะยืน เดิน นั่ง นอน ในอิริยาบถใดๆ ทั้งหมด 
มีสติรอบตัวอยู่เสมอโดยที่ไม่ได้ตั้งใจให้มีสติ 
แต่มันเป็นของมันเอง สติ ควบคุมจิตไปในตัว 
เมื่อมีสติเช่นนั้นมันก็ไม่เกี่ยวข้องพัวพันกันกับสิ่งต่างๆ 
เมื่อตาเห็นรูป หูได้ยินเสียง ลิ้นลิ้มรสต่างๆ 
กายได้สัมผัส มันก็เป็นสักแต่ว่า 
สัมผัสแล้วก็หายไปๆ 
ไม่ได้เอามาเป็นอารมณ์ ไม่เอามาคำนึงถึงใจ 
อันนั้นเป็น มหาสติ แท้ทีเดียว

หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี

ที่มา  : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา