ให้ทำความรู้ตัว
อยู่กับจิตผู้รู้อย่างสบายๆ
ไม่เพ่งจ้อง
หรือควานหา ค้นคว้า
พิจารณาเข้าไปที่จิตผู้รู้
เพียงแค่รู้อยู่เฉยๆ เท่านั้น
ต่อมาเมื่อมีความคิดนึก
ปรุงแต่งอื่นๆ เกิดขึ้น
ก็จะเห็นความเปลี่ยนแปลง
ของอารมณ์ชัดเจน
เช่น เดิมมีความนิ่งว่างอยู่
ต่อมาเกิดคิดถึงคน ๆ หนึ่ง
แล้วเกิดความรู้สึกรัก
หรือชังขึ้นก็ให้สังเกต
รู้ความรักความชังนั้น
และเห็นว่ามันเป็นสิ่งที่ถูกรู้เท่านั้น
ตัวจิตผู้รู้มีอยู่ต่างหาก
ให้รู้ตัวไปเรื่อยๆ
สิ่งใดเป็นอารมณ์ ปรากฏขึ้นกับจิต
ก็ให้มีสติรู้อารมณ์ที่กำลังปรากฏนั้น
ในขณะเดียวกัน
ก็ต้องไม่เผลอ
ส่งจิตเข้าไปในอารมณ์นั้น
ตรงที่จิตไม่เผลอ
ส่งออกไปนั้นเอง
คือความรู้ตัวหรือสัมปชัญญะ
หลวงปู่ดุลย์ อตุโล
วัดบูรพาราม จ.สุรินทร์
ภาพ Pinterest
ที่มา : เพจมนษิธาร Monsitharn
(บ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา เดิม)
27 ส.ค..68
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น