การที่อบรมจิตว่า “มันไม่ใช่ของเรา”
เดี๋ยวก็ตายแล้วเนี่ยก็เพื่อให้มีสัมมาทิฏฐิ
เป็น “สัมมาทิฏฐิแนวโลกียะ”
เพื่อจะให้มีชีวิตอยู่อย่างมีความสุข
ทำบุญ ทำทาน ทำความดีเพื่อที่จะไปเกิดดี
เริ่มต้นก็ต้องเอาแนวเนี้ยไปก่อน
เพราะว่าปฏิบัติยังไม่ถึงขั้น
มันก็เลยเป็นไปเพื่อให้อยู่ในโลกได้
โลกเราก็จะได้มีความสุขอยู่กันแบบสงบร่มเย็น
มันก็เลยเป็นระบบศีลธรรมระบบจริยธรรมไป
.
แต่ถ้าหากว่ามันลึกเข้ามา มันต้องอีกระดับหนึ่งแล้วนะ
เป็น “สัมมาทิฏฐิแนวโลกุตตระ”
สัมมาทิฏฐิระดับนี้ต้อง “เห็น”
#เห็นพระไตรลักษณ์ #เห็นว่ามันไม่ใช่ของเรา
#ปฏิบัติจิตเพื่อให้จิตรู้ความจริงเท่านั้น
จึงจะเป็นทางออกเพราะมันออกจากกรรมได้
สัมมาทิฏฐิแนวโลกียะมันยังวนเวียนอยู่
ในการเวียนว่ายตายเกิดอยู่ในระบบของกรรม
แต่ระบบโลกุตตระเนี่ย “ออกจากกรรม”
อะไรโผล่มา... ก็ไม่เอา สละ ละ วาง
รู้แล้วก็เห็นมันเกิดเห็นมันดับนี่ใช่เลย
.
ทำอะไรก็ตามต้องมีเป้าหมายเพื่อออกจากทุกข์
รักษาศีล... ก็เพื่อออกจากทุกข์
เพื่อละกิเลสตัณหาอุปาทาน
ปฏิบัติ... ก็เพื่อออกจากทุกข์
ไม่ใช่ลูบๆ คลำๆ ปฏิบัติ
เพื่อให้มีบุญไปเวียนว่ายตายเกิด
.
พระอาจารย์ครรชิต สุทฺธิจิตโต
Image by EvgeniT from pixabay
ที่มา : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา
