.รู้สวรรค์นรก ไม่เท่า รู้จิต



..รู้สวรรค์นรก ไม่เท่า รู้จิต 
 รู้อดีตอนาคต ไม่เท่า รู้ปัจจุบัน 
 รู้แปดหมึ่นสี่พันพระธรรมขันธ์ 
 ก็ไม่เท่า รู้ละ รู้ปล่อยวาง...

หลวงปู่เสาร์ กันตสีโล 

การรู้จักตัวเองคือการมีสติในทุกๆ ขณะ



          ...บาปที่หนักที่สุดในโลกก็คือบุคคลที่ไม่รู้จักตัวเองนั้นเอง บุญคือบุคคลที่รู้จักตัวเอง ใครก็ตามที่รู้จักตัวเองคือบุคคลผู้มีบุญ และเป็นผู้ที่มีความสามารถกระทำตนเองให้เป็นบุคคลที่ประเสริฐ (อริยบุคคล) ได้อย่างแท้จริง นี้เรียกว่าความสงบ การรู้จักตัวเองมิได้หมายความว่า เรารู้ว่าเราเป็นชายหรือหญิง เราคือนาย ก. หรือ นาย ข. แต่การรู้จักตัวเองคือการมีสติในทุกๆ ขณะ ไม่ว่าร่างกายจะเคลื่อนไหวอย่างไร เรารู้สึกถึงการเคลื่อนไหวนั้น ไม่ว่าจิตใจคิดนึกอย่างไร เราก็รู้สึกถึงความนึกคิดนั้น...

                                                                                                    หลวงพ่อเทียน จิตฺตสุโภ

จงถือธรรมะเป็นสำคัญ อย่าถือคน



จงถือธรรมะเป็นสำคัญ อย่าถือคน
ถ้ายังติดคนก็จะไม่ถึงธรรม
ถ้าถึงธรรมก็พ้นจากการติดคน
ถ้าติดคน ติดยศของคน 
ติดฐานะของคน ติดศักดิ์ศรีของคน 
ไม่มีอะไรดี เราก็ไม่เข้าถึงธรรม
ทุกอย่างที่ทำไปควรปรารภธรรม
อย่าเห็นแก่คน

หลวงพ่อฤาษีลิงดำ

อย่าส่งจิตออกไปสู่ภายนอก





เรารักษาใจของเราให้ได้นะ
อย่าให้มันมีการเสียใจ-ดีใจ
ปฏิบัติธรรมเป็นกลางๆ 
กำหนดบริกรรมพุทโธ พุทโธ 
อย่าส่งจิตออกไปสู่ภายนอก

อย่าส่งจิตออกไปตามเสียง ตามสัมผัส ตามกลิ่น 
อย่าส่งจิตไปตามอารมณ์ที่เป็นอดีต 
อารมณ์ที่ยังไม่มาถึง เราก็ไม่ต้องไปคิด

กำหนดจิตของเรา ให้ "เป็นหนึ่ง"
เป็น "เอกัคคตารมณ์" คือ มีอารมณ์อันเดียว
เราจะบริกรรม พุทโธ พุทโธ พุทโธ

เอาพุทโธ เป็นอารมณ์ของเรา 
ไม่ให้จิต คิดไปอย่างอื่น ... ทำให้ได้ 
ตั้งสติให้มั่น ทำจิตใจให้สบายสบายนะ 
อย่าไปหลง ไปตาม 
จะกลายเป็น "ทาสของตัวมาร" นะ

หลวงปู่คูณ สุเมโธ 

ทุกข์ก็ไม่ใช่ตน สุขก็ไม่ใช่ตน อย่าไปตั้งใจละ



เราต้องดูซิ ว่าทุกข์นี่ มันเป็นยังไง
เรามัวไปตั้งใจละ ละ ก็ไม่เห็นซิว่ามันเป็นยังไง 
ทุกข์ก็ไม่ใช่ตน สุขก็ไม่ใช่ตน อย่าไปตั้งใจละ...
เมื่อมันเห็นชัด ว่าไม่ใช่ตน อุปาทานก็ดับ
แต่สุข ทุกข์ ก็ยังมีอยู่ แต่มันไม่ใช่เราแล้ว...
ทุกข์มันก็รบกวนเราไม่ได้ เราก็ไม่ทุกข์กับมัน
ทุกข์ก็มีอยู่ สุขก็มีอยู่ ก็รู้ชัดเห็นชัดว่า ไม่ใช่เรา

หลวงปู่เจือ สุภโร

ที่รู้แล้วรู้อีก นี่แหละ จะเป็นองค์ปัญญาได้



ใจมีสมาธิ ก็รู้ ใจไม่มีสมาธิ ก็รู้
ที่รู้แล้วรู้อีก นี่แหละ จะเป็นองค์ปัญญาได้
ให้รู้ติดไว้ เพราะพระองค์เป็นผู้เรียนรู้ 
เป็นผู้เรียนเห็น
เราก็เช่นเดียวกัน เมื่อเรามีความรู้ มีความเห็นอยู่
นั่นแหละจะเป็นผู้กำจัดภัยในตนได้
ย่อมจะนำมาซึ่งปัญญาให้เกิดได้
นำมาซึ่งความสุขได้ พวกท่านไม่ต้องสงสัย

หลวงปู่สังวาลย์ เขมโก

ถือตัวมาก ยิ่งห่างพระนิพพาน



          การถือเนื้อถือตัวมีมากเท่าใด ก็ยิ่งทำให้ห่างไกลจากพระนิพพานมากขึ้นเท่านั้น เหตุว่าประตูเมืองพระนิพพานนั้นแคบนักหนา ผมเส้นเดียวผ่าออกเป็น ๓ เสี้ยว เอาแต่เสี้ยวเดียวไปแยงเข้าที่ประตูพระนิพพาน ก็ยังคับแคบ เข้าไม่ได้ เพราะฉะนั้นเมื่อท่านต้องการพระนิพพานแล้ว ไม่ควรจะถือว่าตัวรู้ดี เป็นผู้ใหญ่ เป็นผู้สูงศักดิ์กว่าผู้อื่น ยิ่งถือตนถือตัวขึ้นเท่าใด ก็ยิ่งให้คับประตูพระนิพพานเข้าเท่านั้น จึงว่าพาลปุถุชนทั้งหลายเป็นผู้ห่างไกลจากพระนิพพาน ด้วยเหตุที่เขามัวถือเนื้อถือตัว ว่าตัวรู้ตัวดีอยู่

                                                                                                                  คิริมานนทสูตร

โลกวิทู รู้กลมายาของใจตัวเอง



.. คำว่า โลกวิทู รู้เพลงของโลก 
รู้กลมายาของใจตัวเอง 
ที่ไปสำคัญโลกว่าเป็นอะไร 
จึงไปยึดมั่นสำคัญผิด
กลายเป็นพิษแก่ตัวเอง 

หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน

กระทบแล้วปล่อย ก็เบากาย เบาใจ



เมื่ออะไรเข้ามาทางหู ตา จมูก ลิ้น กาย ใจ 
พอยึดแล้ว หลงทำตามก็เป็นทุกข์ทั้งหมด 
เพราะมันไปคิดว่าเป็นตัวเป็นตน 
เป็นเราเป็นเขา 
แต่ถ้าคิดแล้วมันเฉย กระทบแล้วมันปล่อย 
มันก็เบากายเบาใจ เพราะใจเสียไม่มี 
มีแต่ใจเฉย ใจเฉยน่ะใจดี..

หลวงพ่อสนอง กตฺปุญโญ 

ปฏิบัติธรรมแต่ไม่เห็นธรรมดา



คนเราเวลาปฏิบัติธรรมมักจะมุ่งให้มันได้อะไรๆ 
แต่ไม่เห็น "ธรรมดา"

หลวงพ่อสมบูรณ์ ฉตฺตสุวณฺโณ

จะพ้นเงื้อมมือมาร ต้องรู้ทันจิต



เครื่องผูกแห่งมารคือวัฏสงสาร การเวียนว่ายตายเกิด
ถ้าเรายังเกิดอยู่ เราก็ตกอยู่ในเงื้อมมือของมาร มารได้ช่อง
มารได้โอกาส เราจะพ้นจากวัฏสงสาร พ้นจากเงื้อมมือของมาร
ก็ต้องรู้เท่าทันจิต สำรวมระวังรักษาจิตไว้ได้
ความสุขความทุกข์มันออกมาจากจิตใจนี่เอง
ฉะนั้น ต้องหัดพิจารณา หัดตามดู รู้จิตใจตนเองไว้
จิตคิดก็ให้รู้ จิตนึกก็ให้รู้ จิตรู้สึกอย่างไรให้รู้ทัน

พระอาจารย์สุรศักดิ์ เขมรังสี

ผู้ไม่ได้ฝึกสติ จะเกิดช่องระหว่างกายกับจิต



         ผู้ไม่ได้ฝึกสติ จะเกิดช่องระหว่างกายกับจิตแทบตลอดเวลา หากฝึกสติแล้วจะไม่มีช่องว่างระหว่างกายกับจิต จิตย่อมอยู่เหนือกาลเวลาเรียกอกาลิโก ความทุกข์เกิดเพราะกายกับใจไม่อยู่ด้วยกัน จึงไม่สามารถจัดการกับความทุกข์ที่เกิดกับจิตได้ คือยังไม่พบทางแห่งการฝึกสติเพื่อการดับทุกข์นั้นเอง

                                                                                                หลวงพ่อมหาดิเรก พุทธยานันโท

ตัวรู้มีทุกคน แต่ไม่เต็มภูมิ




          มันอยู่ในจิต คือ ตัวสติ ตัวรู้ ... ดวงรู้นี่คือดวงใจของเรา มีทุกคน...แต่มันไม่เต็มภูมิ เปรียบเหมือนกับพระจันทร์ข้างขึ้น-ข้างแรม ที่มันยังเว้ายังแหว่งอยู่ เพราะฉะนั้นเราจึงต้องมาศึกษาปฏิบัติ มารักษาตัวสติให้มันติดต่อ ให้มันต่อเนื่องกัน บำรุงตัวสติให้มันเด่นดวงขึ้นมา คือตัวรู้ เมื่อเรามีสติสัมปชัญญะ ความรู้ตัว ปัญญามันก็จะตามมา เพราะปัญญากับสติมันอยู่ด้วยกัน …

                                                                                               หลวงปู่บุญมา คัมภีรธัมโม

วิธีกราบพระเพื่อระงับความโกรธ



                                                          วิธีกราบพระเพื่อระงับความโกรธ

         การกราบพระทำให้จิตใจเกิดความอ่อนน้อม หมดความมานะถือตัว สภาพจิตใจเช่นนี้ ความโกรธเกิดขึ้นไม่ได้ ดังนั้นหากท่านใช้วิธีระงับโกรธหลายวิธีแล้วยังไม่ได้ผล ขอแนะนำให้ใช้วิธีกราบพระ ท่านว่าได้ผลชงัดนัก วิธีง่าย ๆ เมื่อใดที่โกรธ ให้ก้มลงกราบพระทันที และในขณะที่ท่านกราบพระ ให้นึกถึงใบหน้าของ คนที่ท่านโกรธ ท่านจะพบด้วยตนเองว่าตราบใดที่ท่านยัง กราบพระอยู่ ความโกรธจะไม่สามารถจะเกิดขึ้นได้เลย

                                  (จากเทคนิควิธีกำราบความโกรธส่วนตัวของหลวงพ่อบุดดา ถาวโร)

สุขทุกข์เป็นแค่ใจปรุงแต่ง




ความสุขที่ว่าสุข 
เราก็คิดปรุงแต่งเอาหรอก
ความทุกข์ที่ว่าทุกข์ 
เราก็ปรุงแต่งเอาหรอก
แท้จริงแล้วไม่มีอะไร...
มีแต่ใจไปคิดปรุงแต่งเอาเองทั้งนั้น


หลวงพ่อกัณหา สุขกาโม

ภาวนาดูตัวดูใจของเราก็พอแล้ว



          คิดมากก็ทุกข์มากเท่านั้นล่ะ จะคิดไปทำไม? ภาวนาดูตัวดูใจของเราก็พอแล้ว พระพุทธเจ้าท่านสิ้นกิเลส เพราะว่าท่านดูกายดูจิตดูใจเท่านั้นแหละ ไม่ได้สนใจกับอะไร การภาวนาก็ให้ดูเข้ามาในกาย อย่าให้มันออกไปข้างนอก ...ธรรมะของพระพุทธเจ้านั้นอยู่กับตัวเรา ไม่ได้อยู่กับแม่น้ำ ภูเขา ไม่ได้อยู่กับดินฟ้าอากาศ แต่อยู่กับกายกับใจเท่านั้นล่ะ

                                                                                                             หลวงปู่เพียร วิริโย

การเข้ากัมมัฏฐาน ก็คือการอบรมสติปัญญาที่ถูกทอดทิ้ง



          การเข้ากัมมัฏฐาน ก็คือการอบรมสติปัญญาที่ถูกทอดทิ้งไว้ไม่ได้นำมาใช้โดยความเป็นธรรม นำออกมาคิดพิจารณาแก้ปัญหาชีวิตอันมืดมนและสลับซับซ้อน ทำให้ชีวิตจิตใจสว่างไสวจากความมืดบอดคืออวิชชา ให้วิปัสสนาปัญญาเกิดขึ้นด้วยกำลังของสมาธิ พิจารณาในรูปนามจนเกิดความรู้ความเห็นตามความเป็นจริง ตีปัญหาชีวิตให้แตกกระจัดกระจาย เป็นอยู่ด้วยสติปัญญาตลอดกาลนิรันดร. . .

                                                                                               หลวงปู่ครูบาพรหมา พรหมจกฺโก

เห็นธรรมดา จิตอยู่เหนือกระแสโลก



การไม่รัก ไม่เกลียด ไม่โกรธนั้น เป็นทางไปของพระอริยเจ้า
เราห้ามรักว่า อย่าเกิดนั้นไม่ได้ 
เมื่อเขาเกิดมาแล้ว เราดูรักนั้นให้พินาศไปตามปัจจัยของญาณ
เราห้ามอย่าให้ทุกข์นั้นไม่ได้ เมื่อทุกข์เกิดขึ้นแล้ว 
จงพิจารณาให้เห็นกันไปเป็นธรรมดาของมัน 
เราห้ามไม่ให้โกรธ เกลียด แค้นนั้น ห้ามเขาไม่ได้ 
เมื่อเขาโกรธ เกลียด รัก แค้นขึ้นแล้ว 
จงดูสิ่งเหล่านั้นดับไปเป็นธรรมดา 
ท้ายที่สุด จิตของผู้ปฏิบัติจะเหนือกว่ากระแสโลกได้

หลวงพ่อจําเนียร สีลเสฏโฐ

ดูจนกว่าจิตที่วุ่นวายสงบลง



          เมื่อจิตเราวุ่นวาย ท่านจงมีสติ แล้วก็ดูจิตที่วุ่นวาย อย่าไปปรุงแต่ง ดูจนกว่าจิตที่วุ่นวายมันสงบลง จิตที่ยังเร่าร้อน ร้อนรนอยู่ มีสติกำหนดดูจิตขณะนี้ จนกว่าจิตดับเย็นลง ทำให้ได้ แล้วต้องได้ ถ้าไม่ได้ เรายังไม่ได้ฝึกจิตของตัวเอง...

                                                                                     พระอาจารย์สมชาติ ธมฺมโชโต

อย่าปฏิบัติธรรมเหมือนอิจฉาตัวเอง



อย่าปฏิบัติธรรมเหมือนอิจฉาตัวเอง จะทำมากก็กลัวตัวเองจะได้ดีเกินไป จึงทำเฉื่อยๆ


หลวงพ่อประจาก สิริวณฺโณ

ถ้าใจเราปกติ เป็นกลาง ทุกข์ก็หมดไปเอง



ถ้าใจเราปกติ เป็นกลาง เป็นธรรมชาติ
ไม่ยินดียินร้ายแล้ว
สิ่งทั้งหลายที่มีอยู่ในโลกก็จะหมดไปจากใจเรา 
เราก็จะอยู่ด้วยความไม่เปลี่ยนแปลง 
จิตใจก็จะอยู่ในสภาพดั้งเดิม 
ทุกข์ก็หมดไปเอง ไม่มีทุกข์อีก

หลวงปู่คูณ สิริจันโท

จิตที่ไม่ติดพัวพันในอารมณ์



จิตที่ไม่ติดพัวพันในอารมณ์ทั้งปวง เรียกว่า บริสุทธิ์

หลวงปู่มั่น ภูริทัตโต

ต้องเรียนรู้ที่จะอยู่กับความทุกข์ให้ได้



          นักปฏิบัติธรรมที่ดี ต้องเรียนรู้ที่จะอยู่กับความทุกข์ให้ได้ แต่ไม่ใช่ด้วยความอดทน ดีกว่านั้นก็คืออยู่กับมันโดยอาศัยสติ คือรู้ทันใจที่ปรุงแต่งเวลามีความทุกข์กาย จนใจเป็นปกติได้แม้กายจะทุกข์ก็ตาม

                                                                                            พระอาจารย์ไพศาล วิสาโล

การเจริญสติเป็นเครื่องเปิดเผยความจริงของสังขาร



สังขารเป็นของไม่เที่ยงอยู่แล้ว
แต่การไม่หยั่งรู้ความเป็นไปแห่งสังขาร จึงถูกปิดบัง
การเจริญสติเป็นเครื่องเปิดเผยความจริงของสังขาร
ฉะนั้นจงอย่าท้อถอยในการเจริญสติปัฏฐาน
สติปัฏฐานนั่นแหละ นำบุคคลไปสู่อมตะ
เป็นสาเหตุแห่งการพ้นจากทุกข์ทั้งปวง

พระอาจารย์ชุมพล พลปญฺโญ

คนส่วนมากไม่ต้องการรู้คำสอนพระพุทธเจ้า



          ...คำสอนของพระพุทธเจ้ามีเอาไว้ให้ปฏิบัติ เพื่อจะดับทุกข์ดับโทษ หรือว่าให้พ้นทุกข์พ้นโทษโดยลำดับไปก็ตาม แต่ส่วนมากไม่รู้หรือไม่ต้องการที่จะรู้ ก็เลยเอร็ดอร่อยอยู่กับยาพิษหรืออามิสในโลกมากมาย แล้วก็ยังให้เป็นมรดกตกทอดกันไปอีกไม่มีที่สิ้นสุด เพราะว่าเป็นห่วงปากห่วงท้อง ห่วงแค่เนื้อหนังนี้ ช่างเป็นห่วงกันนัก ฉะนั้นจึงต้องเอาชีวิตเข้าแลกกับวัตถุเรื่อยไป

                                                                                             ท่าน ก.เขาสวนหลวง

เหตุนี้จึงต้องหัดบังคับตนเอง



          "ตนของตนย่อมเป็นที่พึ่งแก่ตนเอง"  เหตุนี้จึงต้องหัดบังคับตนเอง ผู้อื่นถึงจะเป็นศัตรู ก็ไม่เท่าตนเป็นศัตรูต่อตนของตนเอง ถ้ายังไม่สามารถบังคับตนของตนเองให้ดีได้แล้ว ก็อย่าหวังเลยว่าจะบังคับผู้อื่นให้ดีได้

                                                                                          ท่านเจ้าคุณนรรัตน์ราชมานิต

บุคคลชอบทำร้ายตนอยู่เสมอ ด้วยความคิดของตนเอง



          บุคคลชอบทำร้ายตนอยู่เสมอ ด้วยความคิดของตนเอง การไม่ศึกษาธรรม ไม่รู้ธรรม จึงไม่รู้จักคำว่าปล่อยวาง ไม่รู้ความเป็นจริงตามหลัก อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา เป็นเหตุให้ใจยึดมั่นถือมั่น (อุปาทาน) ห่วงหาอาลัยในของรักของตน จึงสร้างทุกข์ให้กับตน

                                                                                   พระอาจารย์ชาญชัย อธิปญฺโญ

รู้ที่เกิดจากจิต คือรู้จริง



รู้ ที่เกิดจากจิต คือรู้จริง
รู้ ที่เกิดจากสมอง คือรู้หลอก
พุทโธ คือ ยาชะลอความหลง
ธรรม คือธรรมชาติ ธรรมไม่มีที่หมาย
กาย คือลายแทงจิต เป็นขุมทรัพย์

คุณแม่จันดี โลหิตดี

ให้นิ่งเฉยเฝ้าดูมันเท่านั้นเอง...



...เมื่ออารมณ์ความรู้สึกเกิดขึ้น
เราต้องมีสติรู้เท่าทันในตอนที่มันเกิด
การที่จะผ่านสิ่งเหล่านั้นไปด้วยดี
ก็คือการวางจิตเป็นกลางต่อสิ่งนั้น
เมื่อเจอสิ่งใดก็ตาม ให้เรานิ่งเฉยเฝ้าดูมันเท่านั้นเอง...

พระอาจารย์ครรชิต อกิญจโน

ผู้ไม่รู้เท่านั้นที่ทุกข์



ผู้รู้แล้วจะไม่ทุกข์ ผู้ไม่รู้เท่านั้นที่ทุกข์ 
ทุกข์มันก็มีอยู่กับทุกคน ไม่มีใครไม่มีหรอก 
ตราบใดที่ยังมีขันธ์ ๕ อยู่ ทุกข์ก็ต้องมี  
แต่ถ้ารู้แล้วเราจะอยู่อย่างสบาย

ท่านพ่อเฟื่อง โชติโก

ถ้าเราไม่ยึด ความทุกข์ก็ไม่เกิด



          ทุกข์มีเพราะความยึดนะ ถ้าเราไม่ยึด ความทุกข์ก็ไม่เกิด ความยึดว่ามีเรา มีของเรานี้แหละ ความทุกข์มันก็เกิด แต่ความยึดนี้ มันไม่ใช่ว่าจะออกไปง่ายๆ  เราต้องมาปฏิบัติ ต้องมาภาวนา มีศีล มีสมาธิ มีปัญญาขึ้นมา  ใจของเราก็ตื่นจากความหลับ ความหลงทั้งหลาย มีความรู้ขึ้นมา ก็เรียกว่าเป็นผู้ตื่นขึ้นมาบ้างแล้ว ตามพระพุทธเจ้า

                                                                                            พระอาจารย์อนันต์ อกิญจโน

ยึดความรู้ผู้อื่น มันขายโง่ตัวเอง



การเอาความรู้ของผู้อื่นมาพูดนั้น
จำมามากก็พูดได้มาก แต่มันไม่ใช่ของจริง
มันอวดตัวอวดภูมิอวดรู้อวดฉลาด แต่ตัวยังโง่
ยึดความรู้ผู้อื่น มันขายโง่ตัวเอง

หลวงปู่จาม มหาปุญฺโญ 

เมื่อกำจัดความมืดไม่ได้ ก็เป็นผู้มืดผู้หลง



          การที่มนุษย์ปุถุชนทั้งหลาย ไม่ต้องการความพ้นทุกข์ในวัฏสงสาร ก็เพราะความมืดเข้าครอบงำสันดาน ให้เป็นผู้มืดผู้หลงงมงายอยู่ในวัฏสงสารตลอดไป เมื่อกำจัดความมืดให้ขาดจากสันดานของตนไม่ได้อยู่ตราบใด ตนก็ยังจะต้องเป็นผู้มืด ผู้หลงอยู่อย่างนั้นตลอดไป

                                                                                            หลวงปู่สิงห์ ขันตยาคโม

อวิชชาจะดับ เพราะรู้จริงเรื่องกาย



          อวิชชาที่จะดับ ก็ดับเพราะเรามารู้จริงอันนี้ เมื่อมันรู้จริงแล้ว ความไม่รู้จะอยู่ได้อย่างไร ที่เคยหลงเข้าใจผิด แต่ก่อนว่า เป็นตัวเป็นตน เป็นเราเป็นเขา พยายามตกแต่งให้มันสะอาด ให้มันน่าเพลิดเพลินยินดี ถ้ามาดูจริงๆ แล้ว สิ่งที่เราเข้าใจมาแต่ก่อน ล้วนแต่เป็นความเข้าใจผิด ไม่เป็นความจริงโดยธรรม แต่เป็นความจริง สำหรับปุถุชนผู้ยังหนา

                                                                                                             หลวงปู่สุวัจน์ สุวโจ

อย่าเพิ่งให้คะแนนตัวเองเร็วเกินไป



อย่าเพิ่งให้คะแนนตัวเองเร็วเกินไป 
และอย่าไปปรักปรำตัวเองจนหมดกำลังใจ 
บางคนเพียงจิตใจสงบ ก็คิดว่าตัวเองได้มรรคผล 
อีกสักวันก็ขี้ทุกข์อย่างเก่า

หลวงพ่ออินทร์ถวาย สนฺตุสฺสโก

สู้เรียนวิชาในกายเราไม่ได้



อย่างอื่นภายนอกเรียนเท่าไหร่ก็ไม่จบ 
สู้เรียนวิชาในกายเราไม่ได้ 
ก็เอา ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจเรานี่แหละ 
จะไปหาอะไรอื่น มันอยู่ในตัวเราทั้งหมด 
มองหาที่อื่นไม่เห็น ถึงเห็นก็เป็นของปลอม
อยากรู้ก็ลองเรียนดู จะได้รู้ ได้เห็นของจริง

หลวงปู่สังวาลย์ เขมโก

สังขารร่างกายนี้ เป็นของว่างเปล่า



แท้จริงแล้ว สังขารร่างกายนี้ มันเป็นของว่างเปล่า 
มันไม่ได้เป็นของผู้ใด 
หากเราทั้งหลายไม่เข้าใจธรรมะในสภาวะอันนี้ 
ไม่เข้าใจในสังขารนี้ จึงคิดว่า “ของเรา ของเขา” 
จนเกิดอุปาทาน คือความยึดมั่นถือมั่นขึ้นมา 
เมื่อเกิดอุปาทาน ก็เข้าไปยึดภพ เกิดภพ เกิดชาติ 
ชรา พยาธิ มรณะต่อไป 
มันจึงเป็นทุกข์อยู่เช่นนี้

หลวงปู่เสาร์ กันตสีโล 

ความเกิด เป็นของน่ารังเกียจ




ความเกิด เป็นของน่ารังเกียจ 
เพราะธรรมดาว่า เมื่อความเกิดมีอยู่ 
ความแก่จักปรากฏ 
ความเจ็บจักปรากฏ 
ความตายจักปรากฏ ...
แก่ผู้ที่เกิดมาแล้ว

(๑๐/๓๖) #‎ธรรมะ‬

คิดเพื่อรู้เท่า คิดเพื่อรู้ทัน มันจะดับไปเอง



          ถ้าเรามีสติเราจะรู้ว่าเราทำอะไรอยู่ เราคิดอะไร ถ้าคิดแล้วเราตามความคิดไป ก็แปลว่าเรายังเป็นผู้หลงอยู่ คิดเพื่อรู้เท่า คิดเพื่อรู้ทัน มันจะดับไปเอง คิดก็รู้ ไม่คิดก็รู้ เกิดก็รู้ ดับก็รู้ ไม่ดับก็รู้ ผลสุดท้ายมันดับไปก็รู้ นี่เรียกว่า ภาวนาเป็นปัจจุบัน เอาปัจจุบันเป็นเครื่องพิสูจน์การรู้ บุญก็เกิดขึ้นมาเอง ใจมีความอบอุ่น สงบ เยือกเย็น น้ำตาเต็มเบ้า อัศจรรย์ เกิดปีติ กายเบาจิตเบา เห็นว่าเมื่อก่อนเราตะครุบจิตไปที่อื่น บัดนี้เมื่อเราบังคับจิตให้รู้ตนเอง ธรรมทั้งหลายก็ปรากฏตรงนี้ เป็นปัจจัตตัง เวทิตัพโพ วิญญูหิ

                                                                                            หลวงพ่อคำสด อรุโณ

ใจไม่ยึด ไม่ถือ คือผลแห่งการปฏิบัติ



ถ้าเขายกย่องเราว่าปฏิบัติดี 
เราต้องถามตัวของเราอีกว่า เราดีอย่างเขาพูดหรือไม่ 
ถ้าเขาว่าเราชั่ว เราก็ถามตัวของเราอีกว่า เราชั่วอย่างเขาว่าหรือไม่ 
ถ้าใจมันวางได้ มันไม่ยึด ไม่ถือ ไม่เอามาเป็นอารมณ์ 
จิตนั้นก็ได้รับความสบาย 
นั่นแหละเรียกว่าเป็นผลแห่งการปฏิบัติ

หลวงปู่จันทร์ศรี จนฺททีโป

สติเป็นสมบัติของทุกคน




สติมิใช่เป็นสมบัติของพระอริยเจ้า
เท่านั้นหากเป็นสมบัติของทุกคน
แต่เรามักละเลยกัน เพราะปรารถนา
ความสุขชั่วครู่ชั่วยาม เราปล่อยจิต
ให้ลิงโลดเมื่อประสบกับความสุข
แต่ครั้นความทุกข์คุกคาม
ก็ตื่นตระหนกจนช่วยตนเองไม่ได้


หลวงพ่อคำเขียน สุวัณโณ

ให้เอาความรู้สึกตัว ใส่เข้าไปในความเคยชิน



          สังเกตนะ วันๆ หนึ่ง ส่วนมากเราจะไหลไปอยู่กับความเคยชิน กระทั่งลืมความรู้สึกตัว ลองกลับมารู้สึกเรื่อยๆ ทำอะไรก็ รู้สึก รู้สึก รู้สึก...หลักปฏิบัติคือ ให้เอาความรู้สึกตัว ใส่เข้าไปในความเคยชิน ทีนี้ประโยชน์ของความรู้สึกตัว พระพุทธเจ้าตรัสว่า “ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เมื่อบุคคลรู้สึกตัวอยู่ กุศลธรรมที่ยังไม่เกิด ก็จะเกิดขึ้น อกุศลธรรมที่เกิดขึ้นแล้ว ก็จะดับไป ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย บุคคลเมื่อรู้สึกตัวอยู่ ความเป็นผู้รู้สึกตัว ย่อมเป็นไปเพื่อประโยชน์อันยิ่งใหญ่ เพื่อความดำรงมั่น เพื่อความไม่เสื่อมสูญ เพื่อความไม่อันตรธานแห่งพระสัทธรรม”

                                                                                      พระอาจารย์ประสงค์ ปริปุณฺโณ

ความสุขใจไม่ได้อยู่ที่ความสมปรารถนา



ความสุขใจไม่ได้อยู่ที่ความสมปรารถนา 
การรู้จักทำใจ เมื่อไม่สมปรารถนาต่างหาก 
เป็นความสุข

หลวงปู่จันทร์ กุสโล

ศาสนาไม่ได้อยู่แค่กับพระกับเณร



          การวิ่งไปนั่น วิ่งไปนี่ พระองค์นั้นดี องค์นั้นไม่ดี องค์นั้นประพฤติชอบ องค์นี้ไม่ประพฤติชอบ ชอบพูดกันไป ว่ากันไป

          แต่ตัวเองนั้นมัววิ่งหาอยู่ ไม่เห็นสักที ศาสนาไม่รู้อยู่ไหน นึกว่าแต่อยู่กับพระกับเณรนั่นหรือ?

          ศาสนาไม่ได้อยู่แค่กับพระกับเณร แต่อยู่กับผู้ปฏิบัติธรรมทั่วไป ฆราวาส ญาติโยมก็ตาม หากมีศีล ประพฤติธรรม ศาสนาก็อยู่กับคนนั้นนั่นแหละ ให้เข้าใจอย่างนี้

                                                                                                        หลวงปู่อ่อนสา สุขกาโร

วิปัสสนาไม่ใช่เกาะแต่ตํารา



วิปัสสนาไม่ใช่เกาะแต่ตํารา 
จงหาของจริงมาใคร่ครวญ 
วิปัสสนาท่านให้ดูของจริง 
ไม่ใช่มัวถ่างตาดูแต่ตํารา
แล้วก็ติดตําราแจ 
ของจริงไม่ใช้ จะได้อะไรเป็นที่พึ่ง

หลวงปู่ปาน โสนันโท

จิตดิ่งอยู่ในปัจจุบัน




....จิตดิ่งอยู่ในปัจจุบัน 
รู้อยู่ในปัจจุบัน 
ละอยู่ในปัจจุบันนี้
จึงเป็นพุทโธ เป็นธัมโม....

หลวงปู่แหวน สุจิณโณ

พึงสักแต่กำหนดรู้ทุกอย่างตามความเป็นจริง



วิปัสสนากรรมฐานเป็น choiceless awareness 
พึงสักแต่กำหนดรู้ทุกอย่างตามความเป็นจริง 
ไม่มีการตัดสินว่า สภาวะนี้ดีหรือไม่ดี สภาวะนี้ชอบหรือไม่ชอบ 
ไม่มีการเลือกว่าอยากจะพบแต่สภาวะที่ถูกใจ รังเกียจสภาวะที่ไม่ถูกใจ 
ครูบาอาจารย์ท่านย้ำว่า ไม่มีสภาวะใดไม่ดี ทุกสภาวธรรมที่เกิดขึ้นล้วนดีหมด 
สมควรแก่การกำหนดรู้ทั้งสิ้น เรามีหน้าที่อย่างเดียวคือเป็นผู้ดูแล้วกำหนดรู้ไป 
เราไม่มีหน้าที่เป็นผู้กำกับหรือผู้พิพากษา 
การไม่กำหนดรู้หรือพยายามจะไปปรับเปลี่ยนสภาวธรรมที่ตนไม่ถูกใจ
เพื่อจะให้มันถูกใจต่างหาก คือ สิ่งที่ไม่ดี และต้องไม่เผลอทำ!

หลวงพ่อประจาก สิริวณฺโณ

ยิ่งยึดมั่น ยิ่งเหมือนก่อกองเพลิง



ยิ่งรัก ยิ่งยึดมั่นถือมั่นเท่าไร
ยิ่งหาผิดทางไปเท่าไร
ก็เหมือนกับก่อกองเพลิงขึ้นหลายๆ กอง
ไหม้มาทางบน ไหม้ลงข้างล่าง
ไหม้ลงทางซ้าย ไหม้ลงทางขวา
ตกลงมนุษย์ไปอยู่ที่ไหนจึงจะมีความสุข

หลวงปู่คำพอง ติสโส

ให้ธรรมะเป็นเพื่อนของเรา




อย่าเอาใจของเราไปฝากไว้กับสิ่งอื่นข้างนอก 
ถ้าสิ่งนั้นเปลี่ยนแปลงไป ก็จะเป็นทุกข์ 
เอาใจเราฝากไว้กับสิ่งที่ไม่เปลี่ยนแปลง 
ฝากไว้กับธรรมะสิ ให้ธรรมะเป็นเพื่อนของเรา


พระอาจารย์อนันต์ อกิญจโน

ปฏิบัติอย่างไรเป็นทางลัด



ปฏิบัติอย่างไรเป็นการเดินทางลัด สั้น เร็วที่สุด?
ทางลัดนั้น...พระพุทธเจ้าท่านได้ตรัสไว้ว่า
เมื่อไม่ยึดอายตนะทั้งหกและสิ่งที่เนื่องกับอายตนะทั้งหก
โดยความเป็นตัวตนอย่างใดอย่างหนึ่งแล้ว
เมื่อนั้น...อริยมรรคมีองค์ ๘
ก็จะพร้อมขึ้นมาทันทีทันควันทั้ง ๘ อย่างเอง
นี้เป็นหลักธรรมะพื้นฐานที่สำคัญที่สุด

ท่านติช นัท ฮันห์

ความสันโดษ มักน้อย...



ความสันโดษ มักน้อย  เป็นทรัพย์อันประเสริฐของผู้ต้องการความพ้นทุกข์

หลวงปู่ท่อน ญาณธโร

จิตสงบ เกิดสมณะภายใน



...สมณานัญจะทัสนัง คือจะได้เห็นความสงบ 
สมณะแปลว่าผู้สงบ จิตเราเมื่อเกิดความสงบ
ก็เท่ากับเกิดสมณะภายใน
เรากำลังบวชจิตใจของตัวเองด้วยศีล สมาธิ ปัญญา 
เราขานนาคภายในด้วยคำบริกรรมพุทโธ
หรือสัมมาอะระหัง หรือยุบหนอพองหนอ ก็ตาม 
เมื่อใจของเรามีความสงบในตัวเอง 
เท่ากับเกิดสมณะ คือบวชภายใน

หลวงปู่บุญเพ็ง กัปปโก