สมาธิคือ ทำจิตให้มีสิ่งรู้


          การทำสมาธิ หลักโดยทั่วไปก็คือ ทำจิตให้มีสิ่งรู้ ทำสติให้มีสิ่งระลึก จิตรู้อะไรก็ให้มีสติ บริกรรมภาวนาก็ให้มีสติ จะพิจารณาก็ให้มีสติ ทีนี้ในขณะใดจิตต้องการจะสงบนิ่งว่าง ก็ปล่อยให้ว่าง ขณะใดจิต ต้องการคิด ปล่อยให้คิด แต่ให้มีสติตามรู้ไป....สรุปลงแล้ว แผนของการปฏิบัติสมาธิอยู่ตลอดเวลาโดยไม่เลือกกาลเวลา ให้ถือเอาการยืน เดิน นั่ง นอน รับประทาน ดื่ม ทำ พูด คิด เป็นอารมณ์จิต ให้มีสติรู้ พร้อมอยู่ทุกขณะจิตทุกลมหายใจ จะไปเอาเฉพาะเวลานั่งหลับตามันไม่ เพียงพอ เวลามันน้อย   ดังนั้นถ้าหากว่าเราฝึกสติให้มันรู้พร้อมอยู่ที่การยืน เดิน นั่ง นอน รับประทาน ดื่ม ทำ พูด คิด เราจะได้สมาธิ ได้พลัง สติสนับสนุนจิตอันเป็นเรื่องชีวิตประจำวันได้ตลอดกาล

                                                                                               หลวงพ่อพุธ ฐานิโย

นักปฏิบัติสมัยนี้ ไม่ฟังคำสอนของพระพุทธเจ้า



          นักปฏิบัติสมัยนี้ ไม่ฟังคำสอนของพระพุทธเจ้า (ว่าการปฏิบัติต้องมีขั้นมีตอน และต้องครบถ้วนทั้งศีล สมาธิ และปัญญา) จะเอาแต่ปัญญา ๆ ท่านอัญญาโกณทัญญะท่านฟังธรรม บรรลุธรรม ก็เพราะท่านมีทุนเดิมคือศีล สมาธิ ที่มากพอแล้ว ไม่ใช่ไม่มี หรือไม่ต้องใช้

                                                                                         หลวงปู่จันทร์เรียน คุณวโร

เห็นอนิจจัง ได้โสดา...



          เห็นอนิจจัง ได้โสดา เห็นทุกขังอ่อนๆ ได้สกิทาคา เห็นทุกขังชัดได้อนาคา เห็นอนัตตาได้อรหันต์ คือหมดอนิจจัง ทุกขัง

                                                                                               หลวงปู่จันทร์ สิริจนฺโท