ทำไมการมีตัวตนจึงเป็นทุกข์ เพราะเราไปยึดในสิ่งที่มิใช่ของเราว่าเป็นของเรา
ดั่งเราไปจับไฟร้อนเข้า ความร้อนก็บอกให้เราปล่อยวาง เราจึงจะหายร้อน
แต่หากเรายังไม่รู้จักการปล่อยวาง เราก็จะทุกข์จากความร้อนอยู่อย่างนั้น
ไม่มีที่สิ้นสุด และไม่มีใครสร้างความทุกข์ให้เราได้ นอกจากตัวเราเอง
ที่เผลอยึดความมีตัวตนว่าเป็นของตน เราจึงได้รับทุกข์
จากการยึดถือยึดติดในตัวตนของตัวเอง
ทั้งที่ตัวตนเป็นของธรรมชาติมาแต่เดิม หากเราอยู่กับชีวิตนี้อย่างกลางๆ
โดยไม่ยึดมั่นถือมั่นว่าเป็นของเรา เราก็ไม่ทุกข์
เพราะเรายังคงรักษาความบริสุทธิ์เดิมแม้ (เนื้อแท้)ไว้ได้
.
ลองมาดูว่า การมีตัวตนนั้น ก่อพิษภัยให้กับชีวิตอย่างไรบ้าง
หากเรารู้ไม่ทัน และยังรู้เห็นเป็นใจกับอัตตาตัวตน อย่างนี้ต่อไป จะเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตบ้าง
.
การมีตัวตน (อัตตา) เป็นการบอก"พิกัด" ให้แด่พญามาร, เจ้ากรรมนายเวร,
ความทุกข์ ติดตามชีวิตได้ง่ายมาก ทำอะไรก็ทิ้งหลักฐานคือตัวตนไว้
ความทุกข์ก็ย่อมติดตามชีวิตเหมือนเงาติดตามตัว..
.
การมีตัวตน (อัตตา) เป็นเสมือนสร้างสุมกลุ่มรังโจรไว้ในชีวิตตนเอง
คอยปล้นสะดมความสุขแท้จริงในตนเอง มิให้ได้ออกดอกออกผลผลิบาน
การมีอัตตาตัวตน เป็นการทำร้ายตัวเองอย่างไร้ความปรานีที่สุด
และทุกคนก็ทำร้ายตัวเองไปจนกว่าจะถึงความหลุดพ้น
จึงได้รับอิสระภาพจากการทำร้ายตัวเอง
.
การมีตันตน (อัตตา) เปรียบดั่งการมีก้างปลาติดคอในตัวเอง
จะเดิน จะนั่ง ก็ไม่สงบสุข เจ็บปวดทุกข์ทรมาน
เพราะการมีตัวตนขวางความเจริญและความดีงามของตัวเอง
.
การมีตัวตน (อัตตา) เหมือนกระทงหลงทาง ทุกครั้งที่มีตัวตน
ก็ผิดเพี้ยนไปจากหนทางที่แท้จริงแล้ว พร้อมจะไปในทางที่มิใช่
ด้วยกระแสน้ำเชี่ยว ก็พร้อมจะเข้าไปติดหล่ม
สภาวะจิตใจดึงดูดวิบากกรรมนานาเข้าหาตัวเอง
ยากที่จะช่วยเหลือตัวเองให้หลุดรอดได้
.
การมีตัวตน (อัตตา) เปรียบดั่งปลาที่กำลังติดเบ็ด, สัตว์ที่ติดบ่วงแร้วนายพราน
กำลังอยู่ในสภาวะที่ทนได้ยาก มีความเสี่ยงและความตายอยู่ตรงหน้าเสมอ
แทบไม่มีความปลอดภัยให้ชีวิตเลย ทุกขณะนาทีจึงประมาทไม่ได้
ใช้ความอยากในการเดินทางไม่ได้ พลาดขึ้นมาเมื่อไหร่ นั่นก็หมายถึง คำว่า "ชีวิต"
.
การมีตัวตน (อัตตา) เท่ากับมีเหตุสร้างทุกข์ให้กับชีวิตไม่รู้จักจบสิ้น
เพราะคำว่าตัวตนนั่นเอง ที่เป็นเหตุสร้างทุกข์ให้กับตัวเอง
หากหมดเหตุการสร้างทุกข์ แล้วทุกข์จะมาจากที่ใดได้อีกเล่า
#สิ่งทั้งปวงเป็นอนัตตา หากเดินถูกทางตั้งแต่ต้น
จะมีใครเล่าต้องเจ็บตัวและเจ็บแสบหัวใจ #การกำจัดตัวตนด้วยการรู้แจ้ง
เป็นการถอนรากถอนโคน ดับสิ้นไม่เหลือ
การมีตัวตน (อัตตา) ทำให้เกิดความป่วยทางจิตใจ ทุกข์ใจ
ไม่สบายกายไม่สบายใจ เหมือนเป็นโรคแสลง มีตัวเองนะแต่ไม่มีความสุข
เพราะตัวเองเป็นตัวทุกข์ เป็นรังโรค เติมเท่าไหร่ก็ไม่เต็ม เป็นตัวทุกข์ในตัว
ท่านเลยบอกให้รู้จักปล่อยวางเรื่องตัวตน เพื่อเข้าสู่ "อนัตตาธรรม"
แล้วความทุกข์ก็จะหมดดับลงไปเอง
ฯลฯ
.
#ต้องดูให้ชัดว่า การที่เรามีตัวตน มีแล้วเป็นยังไงบ้าง
อัตตาตัวตนที่อยู่กับเรามาตลอดชีวิต มีตัวเองแล้วสุขจริงหรือ?
หรือเพียงแค่การตกเป็นทาสมายาแห่งตัวตน (ด้วยการยึดในตัวตนของตน, มีอัตตา)
#มองลุ่มลึกให้เห็นความจริง มองที่ความจริง
มีตัวตนแล้วทิศทางของชีวิตเป็นอย่างไรบ้าง สุขยังไง ทุกข์ยังไง
ดูให้ชัด แต่ก็ไม่ต้องไปแตะต้องคำว่าตัวตน แม้ของตนเองและของผู้อื่น
#ทางออก ให้เป็นกลาง ให้อยู่ทางสายกลาง (ธรรมชาติๆ ดีที่สุด)
เป็นการหมดเหตุสร้างทุกข์ในตัว หมดความทุกข์ในตัว อิสระจากความหลงผิดในตัว
เพราะหมดตัวตน (หมดอัตตา) จึงหมดเหตุแห่งการสร้างทุกข์
#แม้มีทุกข์ก็เป็นเรื่องธรรมดา แต่มิใช่ของตัวของตนใด
แก้ปัญหาด้วยปัญญาที่เป็นอิสระจากทุกข์ ทุกข์ดับไม่เหลือตั้งแต่ก่อนเกิด
อิโตมิ จัง
ที่มา : เพจมนษิธาร Monsitharn
(บ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา เดิม)
16 ต.ค.68
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น