"...หากจะถามเรื่องความสงบว่าเป็นอย่างไรนั้น
แต่อาจารย์กลับเงียบ ไม่พูดอะไรตอบ
เพราะที่พูดออกไปนั้นไม่ใช่ความสงบจริง ไม่ใช่นิพพานจริง
.
ดังเช่นที่เขียนหนังสือออกมานี้ก็ไม่ใช่ความสงบของจริง
เป็นเพียงสื่อที่ช่วยให้เข้าใจเรื่องความสงบเท่านั้น
.
ความสงบจริงอยู่ภายในใจ มันไม่เกิด ไม่แก่ ไม่เจ็บ ไม่ตาย
เพราะพระนิพพานไม่ใช่ตัวกู ของกู
.
พระนิพพานพัฒนามาจากความสงบ มีอยู่แล้วในตัวเรา
เราจึงมีพระนิพพานอยู่กับตัวกันทั้งนั้น แต่เราไม่เห็นคุณค่า
เพราะว่าเรามีความสงบแค่เพียงนิดหน่อย ยังไม่ใช่ความสงบถาวร
จึงยังไม่พอที่จะนำไปแก้ปัญหาหรือไปดับทุกข์ได้
ความทุกข์ก็กลุ้มรุมจนเอาชีวิตไม่รอด
.
แต่ถ้าเราพัฒนาวิญญาณธาตุ คือธาตุรู้ให้ถึงที่สุดจนเป็นนิพพานธาตุแล้ว
ตัวเองก็สงบ แม้จะสงบได้เพียงหนึ่งส่วนในสี่ส่วน
หรือได้ครึ่งหนึ่ง หรือได้สองส่วนก็ดีทั้งนั้น
.
เมื่อได้ความสงบในใจแล้ว ชีวิตที่ยังเหลือก็ช่วยเพื่อนมนุษย์
ไปตามความสามารถ จนกว่าเปลือกคือร่างกายนี้จะแก่เข้าโลงไป
.
อย่างนี้ชื่อว่าคุ้มค่าที่เกิดมา เพราะได้ช่วยเหลือตัวเอง
และช่วยเหลือผู้อื่นให้พ้นจากทุกข์..."
บางตอนจากหนังสือ "อยู่กับจิตว่าง"
หลวงพ่อเอี้ยน วิโนทโก
สำนักวิปัสสนาวังสันติบรรพต จ.พัทลุง
ภาพ Pinterest
ที่มา : เพจมนษิธาร Monsitharn
(บ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา เดิม)
16 ต.ค.68
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น