สิ่งใด ไม่ใช่ของเธอ, สิ่งนั้น จงละมันเสีย;
สิ่งนั้น อันเธอละเสียแล้ว
จักเป็นไปเพื่อประโยชน์และ ความสุขแก่เธอ.
ภิกษุ ทั้งหลาย. ! อะไรเล่า ที่ไม่ใช่ของเธอ ?
ภิกษุ ทั้งหลาย. ! จักษุ ไม่ใช่ของเธอ เธอจงละมันเสีย;
จักษุนั้น อันเธอละเสียแล้ว
จักเป็นไปเพื่อประโยชน์ และ ความสุข แก่เธอ
(ในกรณีแห่ง โสตะ ฆานะ ชิวหา กายะ และ มโน
ก็ได้ตรัสต่อไปด้วย ข้อความอย่างเดียวกัน).
ภิกษุ ทั้งหลาย. ! เปรียบเหมือน อะไรๆ ในแคว้นนี้
ที่เป็นหญ้า เป็นไม้ เป็นกิ่งไม้ เป็นใบไม้
ที่คนเขาขนไปทิ้ง หรือ เผาเสีย หรือทำตามปัจจัย;
พวกเธอรู้สึก อย่างนี้ บ้างหรือ ไม่ว่า คนเขาขนเราไป
หรือเผาเรา หรือ ทำ แก่เราตาม ปัจจัยของเขา?
“ไม่รู้สึก อย่างนั้นเลย พระเจ้าข้า !”
เพราะเหตุไรเล่า ?
“ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ !
เพราะเหตุว่า ความรู้สึกว่า ตัวตน (อตฺตา) ของตน (อตฺตนิยา)
ของข้าพระองค์ไม่มีในสิ่ง เหล่านั้น พระเจ้าข้า !”
ภิกษุ ทั้งหลาย. ! ฉันใดก็ฉันนั้น :
จักษุ...โสตะ...ฆานะ...ชิวหา...กายะ...มโน
ไม่ใช่ของเธอ เธอจงละ มันเสีย
สิ่ง เหล่านั้น อันเธอละเสียแล้ว
จักเป็น ไปเพื่อ ประโยชน์
และ ความสุขแก่เธอ แล.
สฬา. สํ. ๑๘/๑๖๑/๒๑๙.
ภาพ Pinterest
ที่มา : เพจมนษิธาร Monsitharn
(บ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา เดิม)
15 ต.ค.68
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น