จิตถึงจะปล่อยวางจิตได้จริง


หน้าที่ของเรา
เรามีหน้าที่ตามรู้ตามเห็น
ความเป็นไตรลักษณ์ของจิตใจไป
ดูไปเรื่อยๆ ดูแล้วมันก็วาง
วางแล้วมันก็หยิบ ก็ไม่เลิกดู ดูไปเรื่อยๆ
จนมันรู้แจ้งแทงตลอดจริงๆ
ว่าตัวจิตนั้นคือตัวทุกข์
ทุกข์เพราะไม่เที่ยง ทุกข์เพราะถูกบีบคั้น
ทุกข์เพราะว่าบังคับไม่ได้ สั่งไม่ได้
จิตถึงจะปล่อยวางจิตได้จริง
เพราะปัญญาอันยิ่งคือการรู้แจ้ง
แทงตลอดปฏิจจสมุปบาท
หรือรู้แจ้งแทงตลอดอริยสัจนั่นเอง
.
หลวงพ่อปราโมทย์​ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
28 เมษายน 2567

ที่มา  เพจมนษิธาร  Monsitharn

        (บ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา เดิม)

8 ส.ค..68 



 

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น