คำว่า "ภาวนา" นั้นหมายถึง
การละความผูกติดในอารมณ์
ทำให้จิตเป็นกลาง ไม่ยึดติด
ในฝ่ายชอบใจและฝ่ายไม่ชอบใจ
เพื่อให้เกิดภาวะการรู้
ปล่อยวางความยึดมั่นถือมั่น
แต่ในปัจจุบัน ผู้คนส่วนหนึ่งมักใช้คำว่า "ภาวนา"
ผิดไปจากความหมายตามจริง
มาหมายเอาว่า คำว่า "ภาวนา"
หมายถึงการยึดการคิดอ้อนวอนร้องขอ
ให้สิ่งนั่นสิ่งนี้เป็นไปอย่างนั้นอย่างนี้
ซึ่งการภาวนาแบบนี้ยิ่งทำยิ่งยึดมั่นถือมั่นมากขึ้นเรื่อยๆ
ความชำนาญในการยึดติดอารมณ์ยิ่งแน่นเหนียวขึ้นเรื่อยๆ
และจะไม่อาจหลุดพ้นจากความชอบความชังไปได้เลย
กรรมยังมิอาจถูกแก้ไข
แต่กลับจะถูกทำให้มันเหนียวยิ่งขึ้นไปเรื่อยๆ
ครูบาไตรภพ วัดป่าโคกเจริญธรรม
Image by JacksonDavid from pixabay
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น