ขันธ์ ๕ นั้นมันเป็นของกลาง


ขันธ์ ๕ นั้นมันเป็นของกลาง..  
พูดง่าย ๆ ก็คือ รูป  เวทนา ความสุขทุกข์ เฉย ๆ  
สัญญาคือความจำ  สังขารคือความคิด  
วิญญาณคือความรู้  มันไม่เที่ยง  
มันไม่ใช่ของเรา  ไม่ใช่เรา  ไม่ใช่ตัวตนของเรา 
มันไม่ใช่ของเราแล้วเป็นของใครล่ะ  
มันก็ของกลางนั่นเอง  
ไม่มีของใครเป็นเจ้าของ..  
เพราะฉะนั้นเมื่อโลภโกรธหลงมันเกิดในใจ  
มันเผลอไปแล้ว  มันเกิดขึ้นในใจ  
ก็ใช้สตินั้นล่ะหยิบมันขึ้นวิจัย  
มันก็เป็นของกลางไม่ใช่ของเรา  
ไม่ต้องเอาเราไปใส่ในมัน  
ไม่ต้องเอามันมาใส่ในเรา  
ถ้าสติปัญญาตรงนั้นผ่องแผ้ว  
หยิบขึ้นวิจัยอย่างนี้  
มันก็ไม่น้อมเข้าไปสู่โลภโกรธหลงนั้น  
เมื่อมันไม่น้อมไปสู่โลภโกรธหลงนั้น  
โลภโกรธหลงนั้นมันก็หมดความหมายนั่นเอง

พระอาจารย์วิชัย กัมมสุทโธ

Image by EvgeniT from pixabay

ที่มา  : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา


ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น