การปฏิบัติธรรมจนถึงการพ้นทุกข์ไม่ใช่เป็นการทำให้จิตเที่ยง
ให้มีความสุขตลอด ให้มีความรู้สึกตัวตลอด ไม่ใช่อย่างนั้น
บางทีก็รู้สึกตัว บางทีก็เผลอ เป็นธรรมชาติของจิต
บางวันก็ปฏิบัติได้ดี บางวันก็ปฏิบัติไม่ได้ดี ก็ไม่ต้องเสียใจ
ควรจะดีใจ เพราะจิตแสดงอนิจจังให้เห็น นั่นแหละดีแล้ว
อ.สุภีร์ ทุมทอง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น