เมื่อไม่หลงตามการปรุงแต่ง มันก็ดับเอง




...จิตของคนเราจริงๆ มันไม่ได้ไปไหน
คิดไปปรุงไป อันนั้นเป็นเรื่องสังขาร 
มันปรุงมันแต่งไปเอง เป็นเรื่องสังขาร 
เป็นเรื่องสัญญาอารมณ์ เป็นเรื่องกิเลส
ที่มันดิ้นรนวุ่นวาย กามตัณหามันไป...
เมื่อจิตใจผู้ภาวนาไม่หลงไปตามไป 
มันก็ดับไปเอง ไม่มีใครส่งเสริมต่อเติมมันก็ดับ
แต่จิตผู้ใดหลงไป ส่งเสริมต่อเติมให้
มันก็ไม่มีที่จบที่สิ้น 
เป็นกามตัณหา ภวตัณหา วิภวตัณหา 
ไม่มีที่จบที่สิ้น ละวางเสีย หยุดเสีย...

หลวงปู่สิม พุทธาจาโร

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น