ให้เพียรพยายามรักษาใจให้อยู่ในความเป็นกลาง คือความว่าง
ขณะความว่างของใจเกิดขึ้น ย่อมทำให้ไม่มีการเกิด
และก็ย่อมไม่มีการดับไปด้วยเช่นกัน
ให้บริกรรมในใจไปพร้อมกับลมหายใจเข้าออกว่า อย่าเกิดๆ ไปเรื่อยๆ
ก็จะเกิดความรู้สึกขึ้นมาในใจเองว่า...อย่าเกิด หมายความว่า
ไม่ให้ใจของเราเกิดยินดีหรือยินร้าย
ทำใจให้ตั้งอยู่เป็นปกติตามธรรมชาติของใจ
ใจก็จะสงบได้ง่าย ไม่มีกังวล
หลวงปู่คูณ สิริจันโท
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น