ปล่อยวางกับปล่อยปละละเลย



           ผู้คนมักเข้าใจว่า ปล่อยวางหมายถึงวางเฉย หรือปล่อยปละละเลย  นี้เป็นความเข้าใจที่ไม่ถูกต้อง เกิดจากความสับสนระหว่าง “ทำจิต” กับ “ทำกิจ”  ปล่อยวางนั้นเป็นเรื่องของการทำจิต  มุ่งแก้ความทุกข์ทางใจ   แต่คนเราไม่ได้มีแต่ความทุกข์ทางใจ เรายังมีความทุกข์ทางกาย ตลอดจนปัญหาอื่น ๆ ที่อยู่รอบตัว  ซึ่งต้องอาศัยการทำกิจควบคู่กับการทำจิต   เช่น ถ้ารถเสียหรือหลังคารั่วก็ต้องซ่อม ขณะเดียวกันก็ควรรักษาใจไม่ให้ทุกข์  ตรงนี้แหละที่การทำจิตเข้ามามีบทบาท   แต่ถ้ารถเสียหรือหลังคารั่วแล้วไม่ทำอะไรเลย ทั้ง ๆ ที่ยังต้องใช้มันอยู่และอยู่ในวิสัยที่ซ่อมได้  อย่างนี้แหละเรียกว่า วางเฉย หรือปล่อยปละละเลย  ไม่ใช่ปล่อยวาง

                                                                                                 พระอาจารย์ไพศาล วิสาโล

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น