ปกติของจิตใจต้องมีอารมณ์เป็นอาหารเป็นเครื่องอยู่ สุดแท้แต่จิตใจของทั้งฝ่ายดีและไม่ดี ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับระยะขั้นของจิตหรือปัญญาของตนเป็นผู้สั่งการ ถ้าปล่อยไว้ตามยถากรรมแล้ว ก็จะมัวเมาลุ่มหลงหมุนอยู่ในวัฏฏะไม่มีสิ้นสุด ซึ่งเต็มไปด้วยกองทุกข์นานัปการ
หลวงปู่ศรี มหาวีโร
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น