ความสุขถาวร อยู่...ที่ไหน ?
อยู่ที่จิตใจของเราที่ถอนอุปาทาน
ถอนกิเลส
จิตใจ ที่มันพอแล้ว อิ่มแล้ว สงบแล้ว
เย็นแล้ว...ไม่ขาดอะไร ไม่เอาอะไร
เมื่อได้รับอารมณ์มาแล้ว
จิตที่หลง...ที่ไม่มีความรู้
มันก็ไปอย่างหนึ่ง
จิตที่รู้...มัน ก็ไปอีกอย่างหนึ่ง
พอมีความรู้สึกเกิดขึ้น
จิตที่รู้...มัน ก็เห็นว่าไม่ควรยึดมั่นในสิ่งเหล่านั้น
ถ้าไม่มีปัญญา
มันหลงไปด้วยความโง่ ไม่เห็นเป็นอนิจจัง
ทุกขัง อนัตตา เห็นแต่ว่า...
เราชอบอันนี้ มันถูกแล้ว มันดีแล้ว
อันไหนเราไม่ชอบใจ อันนั้น...มันไม่ดี
อย่างนั้น...จึงไม่ใช่ธรรมะ
ธรรมทั้งหลายเหล่านี้...
ไม่ใช่ตัว ไม่ใช่ตน
ไม่ใช่เรา ไม่ใช่เขา
พุทธเจ้าท่านให้เป็น...สักแต่ว่า
ให้ยืน อยู่...ตรงนี้เสมอ
ดังนั้น...เราจะไปเลือกอารมณ์ ไม่ได้
ถ้าอารมณ์มันวิ่งมาหาเรา...
ทั้งทางดี ทางชั่ว ทางผิด ทางถูก
แล้วเราไม่รู้ เพราะ...ไม่มีปัญญา
เราก็จะวิ่งตามมันไป ตามมันไปด้วยตัณหา
ด้วยความอยาก
แล้วเดี๋ยวก็ดีใจ เดี๋ยวก็เสียใจ
เพราะอะไร? เพราะเอาใจของเราเป็นหลัก
อะไรที่เราชอบใจ ก็เข้าใจว่า...อันนั้นดี
อะไรที่เราไม่ชอบใจ ก็เข้าใจว่า...อันนั้นไม่ดี
อย่างนี้เรียกว่า...
ยังห่างไกลธรรมะ ยังไม่รู้ธรรมะ
มันก็เดือดร้อน
เพราะ...ความหลงมันเต็มอยู่
หลวงปู่ชา สุภัทโท
Image by beasternchen from pixabay
ที่มา : เพจมนษิธาร Monsitharn
(บ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา เดิม)
