ไร้คำวอน...
เงยหน้าของเธอ...ขึ้นมาสิ...
มิต้องก้มลงหรอก...
มรรควิถี...อยู่ที่จิต...ของเธออยู่แล้ว
สมบูรณ์อยู่แล้ว...
จึงไม่จำเป็นที่เธอจะมา...
สักการะหรือพร่ำวอน
ปล่อยตามครรลอง
ดำเนินไปตามวิถีธรรมชาติ
เคลื่อนไหวไปกับหน้าที่ การงาน
ด้วยความสมบูรณ์พร้อมอยู่ด้วยสติ
รอยยิ้มในความสงบ...พอเพียงแล้ว.
นิรนาม
ที่มา : เพจมนษิธาร Monsitharn
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น